مقایسه دو عملگر مدل AHP در مکانیابی مناطق مستعد تغذیه مصنوعی آبهای زیرزمینی مطالعه موردی: شهرستان بیجار

شهرستان بیجار از جمله مناطقی است که با توجه به افزایش فعالیتهای کشاورزی و مصارف دیگر، بیلان منابع آبی آن منفی میباشدو نیاز به تقویت منابع آب زیرزمینی دارد. بنابراین در مطالعه حاضر سعی شده است تا با تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی و روش AHP فازی مناسبترین عرصه ها برای اجرای طرح تغذیه مصنوعی در دشت بیجار شناسایی شود. برای انجام این کار ابتدا لایه های رقومی شیب، زمین شناسی، نفوذپذیری سطحی، ضخامت آبرفت غیراشباع، کاربری اراضی، بارش و هدایت الکتریکی در محیط GIS تهیه شد. سپس با استفاده از روش AHP فازی وزن هر معیار محاسبه گردید. در نهایت با تلفیق لایه های رقومی تهیه شده، نقشه نهایی در پنج کلاس کاملا مناسب تا نامناسب تهیه شد. بر این اساس مناطق کاملا مناسب و نامناسب بترتیب 86.30 درصد و 2.30 درصد از کل مساحت حوزه را در بر میگیرد.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، تغذیه مصنوعی ، AHP ، دشت بیجار