حکمرانی آب (مدیریت یکپارچه منابع آب)

حکمرانی آب به کلیت نظامهایی اطلاق میشود که در تصمیمگیری درباره توسعه و مدیریت منابع آب دخیل هستند. به زبان همکاری جهانی آب، حکمرانی آب به طیفی از نظامهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و اداری مربوط میشود که برای توسعه و مدیریت منابع آب و عرضه خدمات آبی در سطوح مختلف جامعه وجود دارند. در حکمرانی آب بحث راه و رسم تصمیم گیری درباره آب مطرح است: چگونه، به دست چه کسی، و تحت چه شرایطی. هم طریقه ای که تصمیمات درباره تخصیص و تنظیم آب گرفته میشود، و هم نهادهای رسمی و غیررسمی که توسط آنها اختیارات اعمال میشود. حکمرانی آب ماهیتا0 فرایند سیاسی است، بدین معنا که برای برقراری توازن میان منافع رقیب درباره اینکه چه کسی مستحق چه خدماتی است، چگونه خدمات فراهم شوند، چه کسی پرداخت کند و چگونه میان منافع رقیب توازن برقرار شود و نیز تصمیمات درباره نحوه حفاظت از منابع آب مستلزم انتخاب سیاسی است. نظامهای حکمرانی آب معمولا0 بازتاب واقعیات سیاسی در سطوح ملی، استانی و محلی هستند. بنابراین بحث کاملا0 جداگانه حکمرانی آب از حکمرانی جامعه ناممکن است.در حالیکه تعاریف حکمرانی نسبتا0 بحث برانگیز نیستند، مولفه های حکمرانی خوب فوق العاده محل بحث است. برخی معتقدند که گروه های مختلف چشماندازهای مختلفی از حکمرانی مطلوب دارند، که متاثر ایدئولوژی آنان است. برخی تحقق حکمرانی خوب را عمدتا0 با حذف محدودیتها برای هموارشدن عمل بازار و به حداقلرساندن نقش دولت میسر میدانند، و حکمرانی بد را بازارهای بیکفایت و دولت حجیم. برخی دیگر نیز، ویژگیهایی چون شفافیت، پاسخ گویی و حق تصمیم گیری در پائین ترین سطوح را برای حکمرانی خوب برمیشمارند.