بررسی شاخص برداشت گیاه ذرت در شرایط کم آبیاری بخشی ریشه و ورمی کمپوست دردو نوع بافت خاک

با توجه به اهمیت گیاه ذرت در سبد غذایی مردم، پژوهشی با هدف بررسی شاخص برداشت گیاه ذرت در شرایط کم آبیاری و وجود ورمی کمپوست در دو نوع بافت خاک سبک و سنگین در سال زراعی 1396 انجام شد. آزمایش به صورت کرتهای دو بار خرد شده (اسپلیت اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. روشهای آبیاری شامل آبیاری کامل (FI)، کم آبیاری بخشی ریشه در سطح (PRD56) % 65 و کم آبیاری بخشی ریشه در سطح (PRD66) %55 به عنوان عامل اصلی، انواع روشهای کوددهی شامل %100 کود شیمیایی (C011 )، %25 ورمی کمپوست به اضافه %75 کود شیمیایی (C56-V56) و %50 ورمی کمپوست به اضافه %50 کود شیمیایی C61-) (V61 به عنوان عامل فرعی و خاکهای با بافت سنگین (S0) و سبک (S5) به عنوان عامل فرعی فرعی در نظر گرفته شد. با توجه به نتایج، بیشترین صرفهجویی مربوط به اعمال PRD55 و C50-V50 بود. بررسی تیمارها نشان داد که بیشترین مقدار عملکرد دانه مربوط به تیمار FI و C56-V56 در خاک لومرسی به میزان 7/5 تن در هکتار بود. کمترین مقدار عملکرد دانه به میزان 3 تن در هکتار در PRD66 و C61-V61 مربوط به خاک شنی بود. در بررسی عملکرد بیولوژیک نیز بیشترین و کمترین عملکرد بیولوژیک به ترتیب مربوط به FI و C56-V56 برابر 27/6 در خاک لومرسی و PRD66 و C61-V61 برابر 15/9 در خاک شنی بود. بیشترین شاخص برداشت مربوط به تیمار FI و C61-V61 در خاک لوم رسی برابر با 0/273 و کمترین شاخص برداشت مربوط به تیمار PRD66 و C61-V61 در خاک شنی برابر با 0/188 بود.

کلیدواژه ها:

تنش رطوبت ، عملکرد دانه ، عملکرد بیولوژیک ، مازندران