نقش خوش بینی و خودکارآمدی والدین بر ارتباطات اجتماعی فرزندان در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر بندرعباس

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 297

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCCONF01_051

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1396

چکیده مقاله:

مقدمه: ارتباط اجتماعی عبارت است از فن انتقال اطلاعات، افکار و رفتار های انسانی از یک شخص به شخص دیگر، ارتباطجزیی از زندگی اجتماعی انسان به حساب می آید. بدون آن، زندگی اجتماعی قابل دوام نخواهد بود. مطالعه حاضر با هدفتعیین ارتباط اجتماعی در رابطه با خوش بینی و خودکارآمدی والدین دانش آموزان متوسطه انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و پیش بینی است. در این مطالعه حجم نمونه 404 نفر محاسبهگردید. ابزار گرد آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشناه سنجش خوش بینی شییر و کاور، پرسشنامه سنجش خودکارآمدیشرر و همکاران و پرسشنامه سنجش مهارت های اجتماعی تی آی اس اس (TISS) بود. اطلاعات بدست آمده با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه ضریب تعیین بین خوش بینی و خودکارآمدی والدین با ارتباطات اجتماعی فرزندان 0/22 محاسبه شد. و نیز ضریب تعیین بین خوش بینی والدین با ارتباطات اجتماعی فرزندان 0/13 و بین خودکارآمدی والدین با ارتباطات اجتماعی فرزندان 0/14 به دست آمد. در مجموع یافته های این پژوهش نشان داد که دو متغیر خوش بینی و خودکارآمدی والدین پیش بینی کننده معنی داری برای ارتباطات اجتماعی فرزندان محسوب می شوند.بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که خوش بینی و خودکارآمدی والدین از متغیرهای مهمی هستند کهبا ارتباطات اجتماعی فرزندان در ارتباط هستند حضور متغیرهای مثل خوش بینی و خودکارآمدی، نه تنها در خود افراد، بلکهدر فضای روانی عاطفی خانواده و والدین در ارتباطات اجتماعی موثر فرزندان تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

راضیه کمالی

دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران

راحله درسی

گروه پرستاری، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران