تخمین عمر باقیمانده و سطح تخریب در روسازی های بتنی بر اساس خاصیت خودتشخیصی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 933

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCCP03_040

تاریخ نمایه سازی: 21 خرداد 1398

چکیده مقاله:

پایش سطح سلامت سازه بر اساس خاصیت خودتشخیصی حسگرهای بتنی مورد توجه قرار گرفته است. پدیده تکرار بارگذاری باعث ایجاد و رشد خرابی خستگی در سازه های مختلف از قبیل رویه های بتنی راه میشود. امروزه ارزیابی کفایت سازه ای رویه های بتنی، جهت کاربردهای مختلف از قبیل تخمین عمر باقیمانده رویه های بتنی بر اساس انجام آزمایشات دورهای و محاسبه منحنی اضمحلال روسازی بر اساس نتایج محاسبات معکوس امری متداول است. با توجه به هزینه بر بودن و خطاهای زیادی که در فرایند ارزیابی و تحلیل رویه های بتنی بر اساس روشهای فعلی وجود دارد نیاز به توسعه روش جدید در ارزیابی کفایت سازهای رویه های بتنی احساس میشود. هدف از این مقاله فرمول بندی روش جدیدی است که بر اساس خاصیت خودتشخیصی در رویه های بتنی بتواند از خروجی-های حسگرهای بتنی تعبیه شده در جسم روسازی جهت ارزیابی کفایت سازهای آنها در هر لحظه از زمان استفاده کرد. این اثر در ادامه مجموعه مقالاتی منتشر شده تاکنون سعی دارد تا چهارچوب این ایده را فرمول بندی نماید. برای این منظور ابتدا رفتار حسگر بتنی، با بر قرار ارتباط بین خروجی الکتریکی حسگر و حداکثر مقدار نیروی وارده از طرف ترافیک، فرمول بندی میشود و در ادامه معادله خستگی حاکم بر روسازی بتنی با نمونه گیری از روسازی اجرا شده تعیین میشود. درانتها بر اساس روابط تحلیلی موجود در آیین نامه های مختلف مانند AASHTO-1986 خسارت تجمعی وارده شده به روسازی بر اثر عبور بارهای مختلف ترافیک تخمین زده میشود و در ادامه عمر باقیمانده روسازی فرمول بندی میشود. مشخص است که اطلاع از عمر باقیمانده روسازی بطور پیوسته تا چه اندازه میتواند در مدیریت بهتر روسازی بتنی تاثیرگذار باشد.

نویسندگان

مصطفی آدرسی

استادیار دانشکده عمران دانشگاه شهید رجائی، تهران

امیر طریقت

دانشیار دانشکده عمران دانشگاه شهید رجائی، تهران

ابوالفضل سلطانی

دانشیار دانشکده عمران دانشگاه شهید رجائی، تهران

محمد یکرنگ نیا

استادیار دانشکده عمران دانشگاه شهید رجائی، تهران