انتخاب روش بهینه روسازی معابر با استفاده از روش تصمیمگیری چند معیاره

یکی از عمده ترین مشکلات معابر سواره رو در کشور ایران، تخریب و تعویضهای متوالی آسفالت می باشد که خسارتهای هنگفتی را به اقتصاد ملی کشور تحمیل مینماید. مشکلات زیست محیطی استفاده از هیدروکربنها در ترکیب آسفالت قیری و همچنین دوام و پایداری کم و نامناسب آسفالت در برابر تغییرات جوی و سیکلهای یخبندان و دست آخر آزاد شدن بهای قیر و به تبع آن مشکلات متعدد پیش آمده جهت تهیه و خریداری آن، از دیگر عواملی هستند که سبب گردیده آسفالترا به عنوان یک گزینه فراگیر در پروژه های عمرانی روستایی نپذیرفته و بدنبال یافتن گزینه های جایگزین برای آن بود. در این مقاله با بررسی مصالح و تکنولوژی های جدید، و با در نظر گرفتن پارامترهای تاثیرگذار و آنالیز هزینه اجرای کار درپروژههای عمران روستایی سنجیده شده است. نتایج حاصله نشان میدهد در مناطق و شرایط مختلف موجود در کشور ایران استفاده از بتن غلطکی و بتن درجا میتوانند گزینههای مناسبتری نسب به آسفالت باشند

کلیدواژه ها:

روسازی معابر ، زیست محیطی ، طرح های عمران روستایی ، بتن غلطکی ، بتن درجا