پایداری در حیاط مرکزی خانه های سنتی و خلا آن درخانه های معاصر

درپژوهش پیشروبه بررسی حیاط مرکزی و جایگاه آن درخانه های سنتی ایرانی پرداخته است نفوذپذیری بالا نفوذپذیری بصری حرکتی تناسبات بصری غنای حسی و رنگ تعلق ازکیفیات فضایی حیاط مرکزی تلقی میشود با توجه به نحوه تعامل انسان بومی بامحیط درمی یابیم که تفکرپایدارمحور رویکردی نوین و بی سابقه نیست معماری این مناطق به گونه ای شگفت انگیز به اصول پایداریهمگرا است دراین مقاله اهمیت حیاط مرکزی درمعماری ایران و اهمیت و توجه به اقلیمی ساخته شدن و پایدار یمعماری را بیان می کند و با بررسی معماری بومی ایران به این نتیجه رسیده که تابع قوانین طبیعت می باشد و آن را نقض نکرده ودرطول زمان ارزش خود را حفظ کرده است نیاز به ارتباط با طبیعت آنچنان دردرون انسان قوی است که تنها جبرمحیط و فشارهای اقتصادی که میتواند مارامجبور به چشم پوشی ازاین فضا و زندگی اپارتمانی بنماید الگوی حیاط مرکزی باویژگیهای ارزنده خود نه تنها ضایعه و تخریبی را به محیط تحمیل نمی کند بلکه به گونه ای شگفت انگیز با آن سازگاری دارد حذف بی دلیل حیاط مرکزی و جایگزینی الگوهای وارداتی صدمات و ضایعات اشکارو پنهان بیشماری برپیکره جامعه معماری امروز وارد کرده است پژوهش بامطالعه کیفی صورت گرفته و ابزار گرداوری داده ها مشاهدات عینی و مطالعات منابع مکتوبمی باشد روش تحقیق توصیفی تاریخی با مطالعه کیفی است

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، حیاط مرکزی ، درونگرایی ، معماری معاصر