بررسی نقش خطوط BRT از منظر شاخص های توسعه بر مدار حمل و نقل همگانی

الگوی توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی یکی از الگوهای توسعه شهری است که بر محوریت حمل و نقل عمومی استوار است.امروزه این رویکرد در بسیاری از شهرها، در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی بامحوریت خطوطBRT 1 نمونه ای مناسب از چنین توسعه ای است.سیستم حمل و نقل کارا، مبنای توسعه و گسترش شهرها و اساس رشد اقتصادی کشورهای دنیاست. دیر زمانی است که مشکل ترافیک در اغلب کلانشهرهای دنیا به عنوان مساله اصلی و اولیه شهروندان شهرها بوده که تهران نیز به رغم همه تلاش های صورت گرفته، از این قاعده مستثنی نبوده و این معضل همچنان به قوت خود باقی است. برای غلبه بر معضلات ترافیکی با توجه به شرایط کوجود منطقه وهمچنین امکانات، سیاست ها و روش های متفاوتی پیشنهاد شده و یا به کار گرفته می شوند. یکی از راه های کاهش مشکلات موجود و در راستای اهداف توسعه حمل و نقل همگانی، احداث سامانه اتوبوس های تندروBRT می باشد که با توجه به سرعت بالای ناوگان از یک سو و ظرفیت قابل توجه در جابجایی مسافران از سوی دیگر، این سیستم نسبت به وسایل نقلیه شخصی از مطلوبیت قابل ملاحظه ای برخوردار می باشدمقاله حاضر با رویکرد توصیفی- تحلیلی به بررسی نقش خطوطBRT شماره 7 ، حد فاصل چهارراه ولیعصر تا میدان ولیعصر، با هدف تحلیل شاخص های توسعه حمل و نقل همگانی در ارتباط با آن می پردازد

کلیدواژه ها:

شاخص های توسعه حمل و نقل همگانی ، خطوطBRT ، حد فاصل چهار ولیعصر تا میدان ولیعصر