نحوه مشارکت بخش های خصوصی و مردم در ساخت ورزشگاه ها

نظام ورزشی کشور، با توجه به پیشرفت های حاصل شده فنی و حرفه ای در جهان، بانارسایی ها و کمبودهای عظیمی مواجه است. هرچند یکی از عمده ترین ماموریت ها و وظایف حاکمیتی دولت، پشتیبانی فعال و موثر در بستر سازی لازم برای توسعه ورزش همگانی و حرفه ای در کشور است، «اما این امر مهم بدون مشارکت فراگیر مردم نمی تواند به ارتقاء ورزش همگامی و حرفه ای در کشور منتهی شود». برنامه ریزی ورزشی کشور، در گرو طرحی جامع برای ورزش کشور است. چنین طرح یبا مساعی سازمان تربیت بدنی و تنظیم یک سند راهبردی برای نظام «نظام جامع توسعه تربیت بدنی و ورزش کشور» مهیا گردیده است. اما راهکارهای اجرائی چنین طرحی، کماکان مستلزم تهیه طرح های مفهومی با همکاری اقتصادی بنگاه های مرتبط بخش خصوصی و مشارکت ورزشکاران و مردم است. ورزش همگانی و حرفه ای در ایران، همچنان به عنوان یک بخش عمده در منش و رفتار و زندگی اجتماعی هروند ایرانی با ابهام روبرو است. زیرا اقتصاد ورزش در پیوند با سبد در آمدی خانوار و اعتبارات عمومی کشور، اقتصاد تعریف شده ای نیست و پدیده ورزش در شهر نیز از شفافیت و هدایت محیطی لازم و برخوردار نمی باشد. ورزش و توسعه همگانی و حرفه ای آن در کشور، از هر دو جنبه سخت افزاری و نرم افزاری با موانع اقتصادی فراوانی روبرو است. اقتصاد ورزش از جنبه تحلیل هزینه – درآمد در توسعه ورزش همگانی و نیز درآمد زائی در بخش حرفه ای و نیز بازخوردهای آن در عرصه سلامت جسمی و روحی جامعه و نیز آسیب شناسی فقدان آن در هزینه های گزافی که جامعه می پردازد، فاقد جایگاه تعریف شده ای در نظام زندگی فردی و اجتماعی جامعه ایران است. هدف از تنظیم و ارائه مقاله حاضر، ارائه یک راهکار اجرائی در کوتاه مدت است، تا در عرصه ورزش، به شناسایی امکانات توسعه ورزش با همکاری و سرمایه گذاری خصوصی و همگانی، ضمن برخورداری از پشتیبانی سازمان ها و نهادهای ذیمدخل بپردازد.