نمایش رانش زمین در شمال شرقی تبریز (کوی ولیعصر حد فاصل بین توانیر و شریعتی) با استفاده از داده هایGPS

هسته اولیه شهر تبریز در سطوح توپوگرافی هموار شکل گرفته ولی به مرور زمان فضاهای خالی حواشی مخاطره آمیز را اشغال نموده است. امروزه کلانشهر تبریز به دلیل تنگناهای ژئومورفولوژیکی به توسعه قطاعی و ساخت شهرکهایاقماری رو آورده است. اخیراً شهرکهای باغمیشه، رشدیه، ولیعصر، الهیه، ولی امردر مجاورت گسل فعال شمال تبریز (به طول تقریبی 150 کیلومتر) و روی شاخه های فرعی آن و در منطقه شیبدار با سازند های سست مارنی توسعه یافته است. و این در حالی است که چندین بار بخش اعظم شهر در اثر زمین لرزه های متعدد تخریب شده است. از طرفیمنطقه بالاشهر تبریز از لحاظ زمین شناسی دارای تناوبی از لایه های مارنی زرد میوسن آهکدار و نمکدار، کنگلومرا، ماسه سنگ و میان لایه های آهکی است. بنا بر این عواملی نظیر: سازند های ناپایدار منطقه ( از لحاظ انحلال پذیری)فرونشست و حد خمیرایی بالا به همراه شیب لایه ها، و فعالیت گسل اصلی تبریز و میکرو گسلها این منطقه شهری را به پر مخاطره ترین بخش مسکونی در شمال غرب کشور مبدل نموده است. به لحاظ نظری، لغزش دامنه های پر شیبمنطقه وابستگی زیادی به میزان رطوبت دریافتی دارند. در این میان کافی است یک یا چند عامل ثانوی (نظیر حرکتگسلها، لرزش زمین، زیربری دامنه) دخالت کند تا وقوع آن عملی گردد، بنابراین، احتمال رویداد لغزش در یک منطقه در صورت وجود شرایط وقوع آن دور از انتظار نیست. ازجمله مهمترین این زمین لغزه ها، زمین لغزه کوی نگین پارک وکوی افسران می باشد که زنگ خطری در مورد گسترش لغزش منطقه و عواقب آن است که موجب تخریب چند ساختمان در حال احداث در بالا دست شیب و ایجاد خسارت قابل توجه در ساختمانهای مجاور شیب گشته است.ریزشهای موضعی بتدریج موجب پیشروی گسیختگی بسمت بالادست شده و اسکارپهای عمیقی در بالادست شیب ایجاد نموده که خانه های بالادست شیب را با خطر جدی مواجه ساخته است. هدف این تحقیق اندازه گیری مقداروجهت زمین لغزش منطقه به همراه میزان اثر رطوبت بر رانش با استفاده از داده های دقیقGPS در 6 اپک زمانی مساوی در طی یک سال و همچنین مروری بر روشهای پایدار سازی در شیب ها می باشد.