بافتهای فرسوده عامل اصلی درخطرپذیری فزاینده زلزله درشهرها

ساختارکالبدی وبافت شهری عامل اساسی اسیب پذیری شهر درمقابل زلزله بشمار می اید اگربافت شهری را چگونگی ترکیب و قرارگرفتن عناصر مختلف شهری درنظر بگیریم نحوه درهم تنیدگی ساختمان ها و معابر درکارایی و اسیب پذیری بافت درمقابل هرنوع بحران علی الخصوص زلزله نقشعمده ای خواهد داشت بافتهای طراحی شده و منظم مقاومت بیشتری ازبافت های ارگانیک و فشرده درمقابل خطرات طبیعی از خود نشان میدهد درکنار این عامل نوع کاربری اندازه متوسط قطعات فضاهای عمومی میزان فضای بازساختمان ها تاسیسات و زیرساخت های شهری ارتفاع و تراکم ازشاخصهای اصلی تاثیر پذیری درشناسایی بافت های اسیب پذیر درمناطق لرزه خیز به حساب می آیند برابر شاخصهای اسلامی وزارت راه و شهرسازی درتعریف بافت های فرسوده عمده بافت های ارگانیک شهرها مشمول تعریف بافت فرسوده می باشند درنتیجه حدود یک هشتم جمعیت شهری ایران دراین بافت ها سکونت داشته که این امر توجهبه نوسازی و مقاوم سازی این حجم عظیم ازبافت شهری را ضروری تر می سازد. درطراحی توجه ویژه به طراحی فضاهای تخلیه امن نحوه طراحی معابر ازنظر جلوگیری ازانسداد به هنگام وقوع زلزله تاسیسات شهری خطرناک ازجمله شبکه گازرسانی و جنس زمین بایستی مورد توجه قرارگیرد.

کلیدواژه ها:

بافت های فرسوده شهری ، زلزله ، آسیب پذیری