تاثیر عوامل فیزیوگرافی بر قابلیت جست دهی گونه های برو و مازو در جنگل باباکوسه علیا، استان کرمانشاه

جست یکی از مکانیسمهای مهم تجدید حیات جنگلهای بلوط در نواحی تخریب یافته، میباشد . در مطالعه حاضر به منظور بررسی قابلیت جستدهی گونه بلوط در شرایط متفاوت فیزیوگرافی، قسمتی از جنگلهای متعلق به سامانه عرفی روستای باباکوسه علیا در استان کرمانشاه به مساحت 431 هکتار انتخاب گردید . سپس تعداد 84 قطعه نمونه 1/6 آری با شبکه آماربرداری تصادفی – سیستماتیک با نقطه شروع تصادفی در سطح جنگل پیاده گردید . نتایج حاکی از آن است که به طور متوسط از هر جستگروه 5/87 جست میروید که %53/7 پایههای بلوط دارای مبداء ریشهجوش و بقیه مبدأ کنده - جوش داشتند . بیشترین تعداد جست در هکتار در طبقه ارتفاعی 1600-1700 و در طبقه شیب 0-12 وجود دارد و نتایج آنالیز واریانس تعداد جستها، در طبقات مختلف ارتفاع از سطح دریا و شیب دامنه نشان از اختلاف معنیدار بین آنها دارد . همچنین قابلیت جستدهی گونه مورد بررسی با تغییر در جهات دامنه نیز متفاوت است به طوری که در دامنههای جنوبی و غربی بیشترین تعداد جست مشاهده گردید و در دامنههای شمالی از تعداد کمتری برخوردار بود . نتایج حاصل از آنالیز واریانس آنها نشان داد که اختلاف معنیداری بین قابلیت جستدهی بلوط با جهات مختلف دامنه مشاهده میشود . در مجموع نتیجهگیری میشود که در این منطقه جهت، شیب و ارتفاع از سطح دریا قابلیت جستدهی بلوط را تحت تأثیر قرار میدهند . بررسی تعداد جستها در اشکال مختلف زمین شامل یال، دره و دامنه نیز حاکی از عدم اختلاف معنیدار تعداد جستها در اشکال مختلف زمین میباشد .

کلیدواژه ها:

جستدهی ، جستگروه ، بلوط ، فیزیوگرافی ، بابا کوسه