بررسی تحولات شهر نشینی با تاکید بر توسعه پایدار منطقه ای (مطالعه موردی، استان البرز)

توسعه پایدار شهری در دهه های اخیر به الگو واره نوین و مسلطی در برنامه ریزی شهری تبدیل شده و هرگونه برنامه ریزی در شهر چنانچه با رویکرد توسعه پایدار طراحی و تدوین نگردد، عملا در دسترسی به اهداف مورد نظر با موفقیت کمتری مواجه خواهد بود. در چند دهه گذشته شهرها با سرعت هر چه بیشتر گسترش یافته اند و خود را به عنوان یک واقعیت غیر قابل انکار مطرح نموده اند. روند رو به رشد شهرنشینی، مهاجرت های روستا- شهری و تحولات اقتصادی- اجتماعی باعث به وجود آمدن الگوی نامتوازن شبکه شهری شده است. این امر خود موجب پدیده نخست شهری و عدم تعادل فضایی شهرها شده است.با توجه به اهمیت و جایگاه تحولات شهرنشینی و توسعه پایدار منطقه ای، این مقاله سعی دارد به بررسی نظام توزیع جمعیت در کانون های شهری و شهرنشینی در استان البرز، طی دوره زمانی 1365-95 بپردازد. تحقیق حاضر به لحاظ ماهیت توصیفی- تحلیلی است. نتایج مطالعه نشان می دهد، استان البرز طی 30 دهه گذشته همواره در زمینه تعداد نقاط شهری با افزایش روبرو بوده، چنانچه تعداد شهرهای استان از 4 شهر در سال 1365 به 17 شهر در سال 1395 رسیده است. در تمام این دوران نرخ رشد جمعیت شهر بیشتر از نرخ رشد جمعیت روستایی بوده است.

کلیدواژه ها:

شهرنشینی ، نخست شهری ، توسعه پایدار ، استان البرز