امکان سنجی اجرای طرح دورکاری در کشور ایران

ر دنیای سراسر اطلاعات امروزی آنچه مشاهده می گردد جایگزینی روش های سنتی با روش های مدرن حاصل از به کارگیری تکنولوژی و فناوری اطلاعات می باشد. ((زوال فاصله)) که منتج مدد از ابزاری همچون شبکه جهانی اینترنت می باشد، ره آورد اصلی استفاده ازروش های جایگزینی جدید می باشد. زوال فاصله در کشورمان با عنوان دورکاری شناخته می شود. در طرح دورکاری یک ارتباط جدیدبین کار و کارمند و کارمند با مدیر اجرا میشود، به طوری که کارمند به جای این که در اداره حاضر شود و کار را انجام دهد، کاری که برایش تعریف شده را در خانه انجام میدهد و مدیر به جای نظارت کارمند در اداره، از طریق فرآیندهای الکترونیکی این کنترل را انجام می دهد. در حال حاضر براساس مقررات اداری کنونی کارکنان سازمان ها باید راس ساعت خاصی در محل کار خود حاضر شوند و راس ساعت خاصی نیز به منازل خود بازگردند که این رویه علاوه بر هزینههای بالا، وقت افراد را نیز هدر میدهد. کاهش هزینه ها، صرفه جویی در وقت، جلوگیری از اتلاف انرژی، بیشتر شدن زمان ماندن کارکنان در منزل که در این گروه ها طبقه بندی می شوند و جلوگیری ازرفت و آمدهای غیرضروری از دلایلی است که بررسی طرح دورکاری را پررنگ تر می نماید. با اندکی تامل در اجرای این طرح درکشورهای دیگر جهان این امر به ذهن محققان کشورمان متبادر می شود که اجرای چنین طرحی در کشورمان امری غیر ممکن نیست.اما پیاده نمودن چنین طرحی مستلزم توجه به امکان سنجی فرهنگی؛ امکان سنجی اقتصادی؛ امکان سنجی فنی و امکان سنجی عملیاتی طرح مذکور می باشد. در این تحقیق با روش مطالعه کتابخانه ای محقق بر آن است تا به بررسی این طرح، مزایا و معایب این طرح بپردازد.

کلیدواژه ها:

وTeleworking ، Telecommuting امکان سنجی طرح دور