بررسی تعاملات نظری میان یادگیری سازمانی، نوآوری و کارآفرینی

خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی در سازمان ها به ضرورتی اجتناب ناپذیر مبدل گردیده است. زیرا فضای رقابتی ایجاد شده بین سازمان هاایجاب میکند تا فرآیندهای خلاقیت و نوآوری تقویت یابد. هر سازمانی برای ادامه حیات در دنیای متلاطم و متغیر امروزی باید به کارآفرینی و نوآوری روی آورد و ضمن شناخت تغییرات و تحولات محیط پیرامون، برای رویارویی با آن ها به دنبال پاسخهای بدیع و نوباشد. تحول و نوآوری سازمان اساساً مسئلهای مهم به منظور هر چه بالندهتر ساختن مدیریت راهبردی سازمان میباشد. سازمان های دارای قدرت نوآوری بیشتر در پاسخ به محیط های متغیر و ایجاد قابلیت های جدیدی که به آنها اجازه نیل به نوآوری بهتری را می دهد، موفق تر هستند. باید اذعان داشت که یکی از ملزومات عملکرد موفق شرکتهای کوچک و متوسط در دنیای رقابتی امروز داشتن نوآوری وایجاد روحیه یادگیری سازمانی است. البته نقطه آغازین نوآوری نیز شدیداً به دانش، تخصص و تعهد کارکنان بعنوان ورودی های اصلی درفرآیند خلق ارزش وابسته می باشد. شرکتها برای اینکه بتوانند نوآوری را در درون خود پرورش دهند، نیاز به دانش و یادگیری دارند ووجود دانش در سازمانها از پیش نیازهای ایجاد نوآوری در آنهاست. در سال های اخیر تحقیقات فراوانی در مورد عوامل موثر بر نوآوری انجام شده که در این میان به نظر می رسد عامل یادگیری سازمانی بتواند به طور ویژه و موثر بر نوآوری در سازمان تاثیر گذار باشند.درست به همین دلیل است که مفهوم سازمان یادگیرنده و یادگیری سازمانی در سال های اخیر مطرح شده و رشد فزاینده ای داشته است.هدف از نگارش مقاله حاضر بررسی تعاملات نظری میان یادگیری سازمانی، نوآوری و کارآفرینی می باشد، که به روش توصیفی به تعریف این سه مؤلفه، روابط بین آن ها و همچنین عوامل مؤثر بر هر یک پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، نوآوری ، کارآفرینی