فارغ التحصیلان دانشگاهی و ارتباط با بازار کار، با نگرشی به سوی طرح کارورزی

ترکیب جمعیتی جوان کشور، ضرورت ایجاد فرصت های شغلی، و نیز نوسانات بهای نفت، سه عامل عمده و تعیینکننده هستند که موجب گردیده سیاستگذاران و تصمیمسازان کشور به منابع درآمد سهلالوصول دیگری به جز نفت بیندیشند. بیشک، ابتکار، خلاقیت و نوآوری نیروی انسانیِ توسعه یافته خصوصاً در بخش کشاورزی، بعد از نفت، از جمله آن منابع میباشد. با توجه به آنکه کشاورزی محور توسعه اقتصادی کشورتلقی میشود، از این رو توجه به مسئله کارآفرینی در کشاورزی امری ضروری جلوه میکند. بررسیهای به عمل آمده مؤید این مطلب است که بین رشد اقتصادی و کارآفرینی در یک کشور همبستگی مثبتی وجود دارد، زیرا کشوری که کارآفرینان بیشتری دارد از محرکهای اقتصادی وتجاری قویتری برخوردار است. کارآفرینان دانشآموخته در بخش کشاورزی با مهارتی که در تشخیص فرصتها و موقعیتها و ایجاد حرکت درجهت توسعه کشاورزی دارند پیشگامان حقیقی در اقتصاد، تولید و تحولات اجتماعی بخش کشاورزی محسوب میشوند، که میتوانند تأثیرگذار دراقتصاد ملی، خصوصاً افزایش ضریب خودکفائی محصولات استراتژیک و اشتغال پایدار باشند. در این مقاله، سعی گردیده است از طریق انجام مطالعه به صورت کتابخانه ای و میدانی، به تحقیق پیرامون موانع و مشکلات اشتغال و کارآفرینی دانش آموختگان بخش کشاورزی و ارائه طرح کارورزی دانش آموختگان بخش کشاورزی با همکاری سازمان جهاد کشاورزی و سازمان نظام مهندسی کشور، به منظور تسهیل در ساماندهی اشتغال فارغ التحصیلان کشاورزی پرداخته شود. از اهداف اصلی این طرح می توان به ارتقاء توانمندیهای حرفه ای فارغ التحصیلان آموزش عالی با رویکرد ساماندهی بازار کار و نیز ارتقاء سطح علمی بخشهای اجرایی با رویکرد اصلاح ساختار اجرائی- فنی کشور اشاره نمود که در این طرح متقاضیان دوره کارورزی پس از شناسایی، با توجه به نوع فعالیت، حجم فعالیت، گردش مالی و امکانات و تجهیزات واحدپذیرنده به یکی از واحدهای پذیرنده کارورز معرفی میشوند و دو طرف ملزم به رعایت تعهدات طرح کارورزی که فیمابین کارورز، واحدپذیرنده و مجری طرح منعقد میگردد، می باشند.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، اشتغال پایدار ، کارورز ، واحد پذیرنده ، مجری طرح