اثر تعداد لایه ها در مدل سازی معکوس یک بعدی دایک قائم حاصل از داده های الکترومغناطیس هوابرد حوزه فرکانس توسط روش تجزیه ی مقادیر تکین

برداشت های الکترومغناطیس هلیکوپتری حوزه فرکانس به علت سرعت و قدرت تفکیک نسبتا بالا در زمره روش های پرکاربرد در تصویرسازی مقاومت ویژه زیرسطحی است. وارون سازی داده های الکترومغناطیس هوابرد غالبا به دو روش کلی تبدیل مستقیم مانند عمق مرکزی سیمون، عمق مرکزی سنگپیل، پارمتر دیفرانسیلی هوانگ و فریزر و روش های تکرار محاسبات مانند اکام (Constable et al, 1987) و تجزیه نقاط تکین انجام می شود. در این روش ها برای سهولت در مدل سازی زمین به صورت لایه ای درنظر گرفته می شود. در این مطالعه اثر تعداد لایه ها بر روی دقت و سرعت روش تجزیه نقاط تکین در مدل سازی مصنوعی یک دایک قائم رسانا، مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص گردید در صورت نداشتن اطلاعات کافی از مدل مورد مطالعه، اگرچه با افزایش تعداد لایه ها سرعت مدل سازی کاهش می یابد، اما نتایج مطلوب تری بدست می آید.

کلیدواژه ها:

الکترومغناطیس هوابرد ، مدل سازی معکوس ، روش های تکرار محاسبات ، تجزیه نقاط تکین