کمی کردن پایداری محیط زیستی راهبردهای بخش انرژی با روش EISD

مفهوم توسعه ی پایدار به عنوان هدفی بزرگ برای راهبردهای ملی، مرتبه ی مهمی در سیاست گذاری ها را به خود اختصاص داده است. در این میان انرزی به عنوان شالوده ی توسعه ی اقتصادی و اجتماعی جوامع بشری مورد توجه خاص قرار دارد. دستیابی به توسعه ی پایدار نیازمند هدفمندکردن سیاستها و قوانین و درک صحیح از وضعیت فعلی جامعه است. برای شکل گیری این مهم و هدفمند کردن هر چه بیشتر سیاست ها مانیازمند کمی سازی وضعیت فعلی جامعه و همین طور کمی سازی سیاست های راهبردی هستیم. از این رو دسترسی به شاخص های توسعه ی پایدار، به عنوان اصلی مهم برای تبدیل مدل توسعه ی پایدار به سیاست اهمیت دارد. در سال های اخیر شاخص های انرژی برای توسعه ی پایدار (EISD) به عنوان راهکاری علمی و نوین از سوی پژوهشگران مورد توجه زیادی قرار گرفته است. شاخص ها پایداری انرژی دارای توابع بسیاری هستند. آنها به وسیله ی ساده سازی، روشن تر کردن و جمع بندی اطلاعات در دسترس برای سیاست گذاران می توانند آنها را به سمت تصمیم گیری بهتر و فعالیت های تأثیرگذارتر هدایت کرده و با ترکیب علوم فیزیکی و اجتماعی در سیاست گذاری ها و اندازه گیری و کالیبره کردن راهبردها متناسب با اهداف توسعه ی پایدار کمک کنند. شاخص های پایداری انرژی می توانند برای جلوگیری از شکست های اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی هشداردهنده باشند. آنها ابزاری مفید برای برقراری ارتباط بین ایده ها، افکار و روش ها هستند. این نوشتار با بهره گیری از منابع کتابخانه ای به روشی تحقیقی- موضوعی بهبررسی جایگاه بهره گیری از شاخص های انرژی برای کمی سازی راهبردها در کشور پرداخته است.همچنین متناسب با ارکان توسعه ی پایدار و سازوکار فرآیند انرژی به معرفی شاخص های انرژی برای توسعه ی پایدار می پردازد.

کلیدواژه ها:

انرژی ، شاخص ، توسعه پایدار ، EISD