مقایسه روش های المان محدود و تفاضل محدود در بررسی معیار عددی دوران متوسط نووژیلو در ایران

در این تحقیق به بررسی یک معیار عددی جدید به نام نووژیلو برای محاسبه دوران متوسط با دو روش تفاضل محدود و المان محدود در سیستم مختصات کارتزین پرداخته شده است برای رسیدن به این هدف ابتدا تنسورهای استرین و دوران خطی در سیستم مختصات کارتزین محاسبه شده و سپس معیار دوران متوسط نووژیلو با استفاده از مولفه های تنسورهای استرین و دوران خطی استخراج می شود در این تحقیق از مشاهدات ژئودتیکی GPS سال 2008 که در چهار اپوک سه ماهه صورت گرفته استفاده شده است نتایج به دست امده از معیار دوران متوسط نووژیلو در سیستم مختصات کارتزین نشان دهنده آن است که در روش تفاضل محدود بیشترین دوران راستگرد 2/951 deg/myr در طول و عرض جغرافیایی تقریبی 62/31و27/39 و همچنین بیشترین میزان دوران چپگرد -2/455 deg/myr در طول و عرض جغرافیایی تقریبی 56/58و29/23 رخ داده است نتایج حاصل از معیار دوران متوسط نووژیلو در سیستم مختصات کارتزین نشان دهنده آن است که در روش المان محدود نیز بیشترین دوران راستگرد 12/846 deg/myr در طول و عرض جغرافیایی تقریبی 60.29 و همچنین بیشترین میزان دوران چپگرد 9/333- در طول و عرض جغرافیاییتقریبی 35/41و54/29 رخ داده است با مقایسه ای که بین نتایج دو روش و مطالعات قبل انجام گرفت نتایج حاکی از برتری روش تفاضل محدود نسبت به روش المان محدود در محاسبه این معیار عددی می باشد

کلیدواژه ها:

تنسور استرین خطی ، تنسور دوران خطی ، معیار دوران متوسط نووژیلو