ارزیابی بهینه سازی اختصاص کاربری زمین شهری با استفاده از الگوریتم ژنتیک و کلونی مورچگان

از مهم ترین فعالیت ها در زمینه توسعه شهری و شهرک سازی، اختصاص کاربری به مناطق در حال توسعه می باشد که در آن پارامترهای مکانی، زمانی، اقتصادی، اجتماعی و نظیر آن تاثیر گذارند. هدف اصلی این مقاله ارائه و ارزیابی روشی نوین مبتنی بر سامانه اطلاعات مکانی و الگوریتم بهینه سازی به منظور تخصیص کاربری و تعیین مکان های بهینه ی کاربری های منطقه، در سطح شهری می باشد. در این راستا، به منظور سازگار نمودن الگوریتم های ژنتیک و مورچگان با شرایط مساله چهار تابع هدف بیشینه سازی سازگاری، بیشینه سازی وابستگی، بیشینه سازی مطلوبیت و بیشینه سازی همسان بودن کاربری های مجاوری، تعریف شدند. در نهایت، مدل پیشنهادی الگوریتم مورچگان به همراه الگوریتم ژنتیک با استفاده از زبان برنامه نویسی متلب بر روی داده های دو محله از منطقه ی 12 شهرداری مشهد شامل لایه های جمعیت، قطعات زمین، آلودگی هوا و شبکه راه های ارتباطی پیاده سازی شدند. نتایج حاصل از پیاده سازی الگوریتم ژنتیک و مورچگان نشان داد که فرایند بهینه سازی مورچگان پیشنهادی از نظر همگرایی و تست تکرارپذیری در سطح قابل قبول تری می باشد. علاوه بر این، مدل پیشنهادی قادر است ه به برنامه ریزان و سیاستگذاران شهری در خصوص اختصاص کاربری و یا تغییر آن در طرح تفصیلی موجود کمک نماید.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، کلونی مورچگان ، بهینه سازی ، سیستم اطلاعات مکانی ، کاربری زمین