تاثیر توسعه فیزیکی شهر بر تغییرات رواناب با استفاده از روش NRCS-CN (مطالعه موردی: شهر اسدآباد)

تغییر کاربری اراضی یک چالش هیدرولوژیک در آبخیزداری شهری است که با تاثیر بر رواناب سطحی روش های مدیریت منابع آب را تغییر می دهد. تکنیک های سنجش از دور و استفاده از تصاویر ماهواره ای می تواند به بهبود و تسریع در مطالعات منابع طبیعی و مدیریت حوزه های شهری بیانجامد. در این تحقیق رابطه مقادیر گسترش شهری و رواناب حوزه با استفاده از مدل سازی هیدرولوژیک، سیستم اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور بررسی شد. ابتدا برای تهیه نقشه کاربری اراضی شهرستان اسدآباد از داده های رقومی سنجده های TM و ETM+ ماهواره ای لندست های 5 و 7 ماه از اردیبهشت در سال های 1992، 2002، 2014 استفاده شد. برای طبقه بندی نظارت شده از روش حداکثر احتمال و برای برآورد رواناب سطحی، روش سرویس حفاظت منابع ملی (NRCS-CN) استفاده شد. سپس نقشه های کاربری اراضی، شماره منحنی و ارتفاع رواناب محاسبه و ترسیم شد. نتایج نشان داد که با افزایش مساحت کاربری شهری از سال 1992 تا 2014 به میزان 4/95 درصد و تغییرات رواناب سطحی 15/8 درصد افزایش داشته است.

کلیدواژه ها:

روابط بارش رواناب ، مدل سازی هیدرولوژیک ، رواناب سطحی