جلوگیری از آلودگی هوا بوسیله جذب Nox موجود در گاز خروجی از واحدهای اسیدنیتریک

در میان ترکیبات آلوده کننده هوا، اکسیدهای نیتروژن(NOx) بعنوان یکی از خطرناکترین عوامل تخریب کننده محیط زیست بشمار می روند. یکی از روشهای جلوگیری از این آلودگی ها در واحدهای اسید نیتریک جذب گازهای NOx توسط جاذب های جامدی نظیر کربن فعال و یا مولکولارسیو در دماهای پایین و سپس دفع آنها در دماهای بالا و استفاده از آن جهت بالا بردن راندمان تولید اسید نیتریک میباشد. این سیستم شاید از جمله موارد نادری باشد که علاوه بر رفع مسئله محیط زیست از لحاظ اقتصادی نیز می تواند مورد توجه قرار گیرد. در این تحقیق طراحی و ساخت یک بستر سیالی حاوی ذرات کربن فعال جهت جذب گازهای NOx مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور رفتار هیدرودینامیکی و انتقال جرم در بسترهای سیالی مورد توجه قرار گرفته و یک مدل ریاضی برای شبیه سازی انتقال جرم از فاز گاز به ذرات جامد متخلخل موجود در اینگونه بسترها ارائه گردیده است. به منظور حل مدل پیشنهادی یک برنامه کامپیوتری نوشته شده و بعنوان مثال جذب گاز دی اکسید نیتروژن بر روی ذرات کربن فعال موجود در یک بستر سیالی مورد توجه قرار گرفته و راندمان جذب در اینگونه بسترها محاسبه گردیده است. به منظور اطمینان از کارائی مدل پیشنهادی یک واحد جذب با بستر سیالی در مقیاس پنج ساخته شده و آزمایشهای مختلفی در شرایط عملیاتی متفاوت در آن انجام گرفته است. در این دستگاه گازهای NOx بر روی ذرات کربن فعال جذب شده و با اندازه گیری غلظت NOx در ورود و خروج از بستر، راندمان عملی جذب در اینگونه بسترها در شرایط عملیاتی مختلف محاسبه می گردد. نتایج حاصل از مدل ریاضی با نتایج عملی بدست آمده از دستگاه آزمایشی در شرایط یکسان عملیاتی مورد مقایسه قرار گرفته اند. با توجه به تطابق قابل قبول این نتایج، کارائی مدل مورد تائید قرار گرفته و میتوان از آن جهت طراحی اینگونه واحدهای جذب و پیش بینی اثر پارامترهای مختلف بر راندمان آنها استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

جذب سطحیNOx ، بسترهای سیالی ، زغال فعال