بررسی انتشار سایر گونه های ویبریو کلره در آبهای محیطی بعد از سیل استان گلستان سال 1380

ویبریوهائی که از نظر خصوصیات بیوشیمیائی مشابه ویبریوکلره (عامل بیماری وبا) می باشند اما در روش ه ای تسخیص سرلوژیک، در آنتی سرم های ویبره کلره (o1 و یا o139) آگلوتینه نمی شوند، در گونه ویبریوکلره تحت عنوان ویبریوهای (non-o1) طبقه بندی می گردند. اهمیت آنها به دلیل پراکندگی وسیع در منابع آبی و توانائی تولید طیف وسیعی از بیماری اسهال (از اسهال شدید غیر قابل تشخیص از بیماری وبا تا اسهال خفیف تر مشابه اسهال مسافران ناشی از اشریشیاکلی تولد کنده انتروتوکسین) می باشد. علاوه بر آن در عفونت های خارج دستگاه گوارش شامل عفونت زخم و خون نیز دخالت دارند. از آنجا که در شرایط اضطراری از جمله وقوع سیل، ابتلا به بیماریهای گوارشی افزایش می یابد، هدف از این بررسی میزان وفور ویبریوکلره non-o1 از منابع آبی بعد از سیل استان گلستان در شهریور 1380 است. نتایج نشان داد از 60 نمونه آب گرفته شده از رودخانه گرگان و شعبات آن، آب دریاچه سد گلستان و آب چاه ها و 73 نمونه از آب های ساحلی، 46 مورد (80%) ویبریو از آب ه ای سطحی جدا شد که 44 مورد (73/3%) ویبریوکلره non-o1 و 2 مورد (3/3%) متعلق به گونه vibrio mimicus بود. هیچ مورد ویبریوکلره و یا ویبریوکلره non-o1 از آب های ساحلی جدا نگردید. با توجه به آلودگی رودخانه گرگان و دریاچه سد گلستان پس از سیل با اجساد و لاشه حیوانات و بالا بودن دمای آب در تابستان، انتشار فراوانی این باکتری افزایش می یابد. لذا تصفیه منابع آبی و پخت کامل ماهی و سایر غذاهای دریائی می تواند از ایجاد بیماری با این باکتری جلوگیری نماید.