کاربرد بیوگاز و نقش آن در جوامع روستایی

بیوگاز یک محصول فرعی تجزیه زیستی در شرایط عدم اکسیژن و در حضور مواد آلی نظیر بقایای محصولات زراعی، فضولات حیوانی و انسانی، باقیمانده های چوب و پوست درختان می باشد. بیوگاز یک منبع انرژی قابل دسترس بوده که طی دو هفته اخیر در سطح جهان بخصوص کشورهایی مثل چین، کره و هند در جوامع روستایی کاربرد فراوان داشته است. بیوگاز تقریباً از 50% تا 60% متان، 30% تا 40% دی اکسید کربن، بخار آب، نیتروژن و گوگرد تشکیل شده است. بیوگاز قابل اشتغال بوده و همین امر آن را مفید گردانیده است. ارزش گرمایی آن BTU600 در فوت مکعب (6/1 کالری در لیتر) می باشد و در مقام مقایسه متان خالص BTU995 و گاز طبیعی بالغ بر BTU1000 در فوت مکعب ارزش گرمایی دارد. هدف از کاربرد سیتسمهای بیوگاز در جوامع روستایی استفاده بهینه از انرژی بدست آمده ناشی از تجزیه فضولات و پس مانده های گیاهی است که انرژی حاصله جهت مصارف پخت و پز، روشنایی، گرمارسانی و پمپ کردن آن در جوامع روستایی بخصوص روستاهای فقیر نشین می باشد. استفاده از این تکنولوژی علاوه بر تأمین ا نرژی مصرفی روزانه بدون پرداخت هزینه، باعث می شود پسماندهای گیاهی و فضولات حیوانی و انسانی پخش شده در محیط در یک مکان بسته جمع آوری و بدین ترتیب گامی در جهت کاهش آلودگیهای زیست محیطی توسط مواد زائد برداشته شود. همچنین ضایعات هضم شده (لجن) با پردازش مناسب به صورت کودی با کیفیت بالا و با ارزش در زمینهای زراعتی مورد بهره برداری قرار گیرد. بطور کلی دو نوع مدل چینی و ه ندی برای سیتسمهای بیوگاز وجود دارد که مدل چینی با توجه به سادگی در ساختمان و کم هزینه بودن ساخت آن در روستاهای کم درآمد و استفاده از فضولات انسانی بدون محدودیت ارجح است. در صورتیکه در مدل هندی هزینه ساخت و نگهداری آن بیشتر وبه تجهیزات متعددی نیاز دارد. تولید گاز در مدل هندی نسبت به مدل چینی بیشتر است. گاز تولید شده توسط بیوگاز شبیه گاز طبیعی است، بنابراین استفاده از آن در اغلب وسایل و لوازم گازسوز با اندکی تغییر بخوبی امکان پذیر است و تنها مسئله عمده کمبود فشار گاز است که در بعضی موارد نیاز به افزایش دارد. بیوگاز بی خ طر است مشروط به آنکه دقیقاً بر مبنای دستورالعمل مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

بیوگاز ، روستا