ارزیابی اثرات محیط زیستی شهر صنعتی تبریز بر تلخه رود

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 830

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH09_044

تاریخ نمایه سازی: 9 بهمن 1392

چکیده مقاله:

افزایش جمعیت و گسترش صنایع در قرن اخیر، منجر به افزایش غیرقابل کنترل پس مانده های شهری و صنعتی شده بطوریکه جریان خودپالایشی اکوسیستم های مختلف قادر به ایجاد مجدد توازن شیمیایی و بیولوژیکی در آنها نمی باشند در این میان آلودگی آب به مواد شیمیایی یکی از مهمترین انواع آلودگی می باشد. حوزه آبریز آجی چای جز حوزه های آبریز دریاچه ارومیه می باشد که از نظر جغرافیایی در استان آذربایجان شرقی واقع گردیده و بزرگترین حوزه آبریز استان بشمار می آید. بنا به اهمیت و ارزش زیست محیطی که این حوزه در درجه اول برای مردم منطقه و در درجه دوم به عنوان بزرگترین حوزه آبریز شرق دریاچه ارومیه دارد، مطالعه و تحقیق در مورد وضعیت زیست محیطی این حوزه از اهمیت برخوردار بوده و ضروری به نظر می رسد. آجی چای با 265 کیلومتر طول و ورود روزانه 152470 متر مکعب فاضلاب (بجز مهرانرود) در معرض انواع آلودگی های شیمیایی قرار دارد که علاوه بر فاضلاب شهری و کشاورزی فاضلاب صنایع مختلف موجود در شهر از جمله فاضلاب نیروگاه حرارتی، چرم سازی، پشم شویی، آردسازی، تراکتور سازی، کبریت سازی، ماشین سازی، پالایشگاه، کشتارگاه، صنایع نساجی، رنگرزی، قالیشویی، شیرپاستوریزه، روده پاک کنی و غیره می باشد. مطالعات کالبدی این تحقیق که بر مبنای سیستم استالر می باشد با تعیین و اندازه گیری پارامترهای دانسیته، فرکانس، بافت، ضریب کشیدگی و مدوری و تعداد و درجه آبراهه ها، طول آبراهه ها و مساحت و محیط شبکه برای هر یک از سطوح تقسیم بندی شده بر روی نقشه توپوگرافی انجام گردید و از نتایج حاصل، اطلاعات لازم در مورد چگونگی وضعیت کالبدی رودخانه بدست آمد. در مرحله بعد جهت مطالعه کیفی رودخانه، پس از تعیین ایستگاههای نمونه برداری و تهیه نمونه های اب میزان فلزات سنگین و پارامترهای فیزیکی و شیمیایی شامل اکسیژن محلول، سختی کار، سولفات، آمونیوم، فسفات، نیترات و نیتریت و با روشهای استاندارد اندازه گیری گردید. نتایج یفی نشان دادند که میزان فلزات سنگین کادمیوم، نیکل، مس و سرب و فاکتورهای سختی کل، سولفات، نیتریت و آمونیوم بالاتر از حد مجاز استاندارد برای آبزیان است و میزان فلزات کروم و آ]ن و پارامترهای اکسیژن محلول، فسفات و نیترات کمتر از حد مجاز استاندارد می باشد. همچنین ماههای خرداد، تیر، مرداد و شهریور به عنوان آلوده ترین ماههای سال و ماههای بهمن، اسفند، فروردین و اردیبهشت دارای آلودگی کمتری می باشد. نهایتاً با بررسی نتایج حاصله از مطالعات کالبدی، این حوزه از نظر ارتفاع به 4 ناحیه نقسیم گردید. نواحی یک و دو هر چند از نظر تراکم هیدرولوژیکی توان خود پالایی و سایر مشخصه های کالبدی شرایط مساعدی دارند، اما بدلیل کوهستانی بودن منطقه و صعبب العبور بودن این مناطق امکان هر نوع توسعه ای در آن بسیار محدود می باشد. ناحیه چهارم نیز با تراکم هیدرولوژیکی ضعیف و اراضی شبه باطلاقی دارای توان خودپالائی بسیار پائین بوده و زمان ماندگاری آلودگی در آن زیاد است که باید به دت از ورود آلاینده ها به این ناحیه جلوگیری به عمل آورد. ناحیه سوم منطقه وسیعی از حوزه را شامل می گردد که دارای شرایط کالبدی مناسب برای توسعه می باشد.