تحلیلی بر مدیریت لاستی کهای فرسوده در مواد زائد و روش های بازیافت آنها

با توجه به رشد 25 درصدی تولید خودرو در ایران، میزان لاستیک های فرسوده تولیدی نیز روند رو به رشدی را پیش رو دارد. از طرفی لاستیک ها به علت ساختار شیمیایی خود در مقابل تجزیه بیولوژیکی، فیزیکی و شیمیای دارای مقاومت بالایی هستند. به همین دلیل برای تخریب در محیط به مدت زمان طولانی نیاز دارند. در صورت تخریب نیز چون جذب محیط نمی شوند، یک آلاینده خطرناک برای محیط زیست محسوب می گردند. بنابراین تجمع آن در سیستم های اکولوژیک نسبت به سایر مواد پلیمری دارای اهمیت بیشتری است. بعلاوه دفن لاستیک های فرسوده باعث به خطر افتادن بهداشت عمومی و محیط می شود. لاستیک ها می توانند در سطح محل دفن شناور شوند، بطوریکه پوشش محل دفن را شکاف دهند. این ترک ها به خروج گازهای حاصل از تجزیه بیهوازی محل دفن کمک کرده و موجب دسترسی آسان حشرات موذی و جوندگان به مواد زائد دفن شده می گردد. احتراق لاستیک ها منجر به انتشار آلاینده های هوا از جمله دی اکسین ها و فوران ها می گردد. لذا هدف از این مقاله بررسی میزان تولید لاستیک های فرسوده در ایران و جهان، مشکلات زیست محیطی آنها و انواع روش های بازیافت در جهت مدیریت صحیح آنها می باشد. نتایج این بررسی کتابخانه ای و جمع آوری اطلاعات نشان داد که جداسازی و بازیافت لاستیک های فرسوده، از جوانب اقتصادی، زیست محیطی و بهداشتی، بهترین گزینه مدیریت این نوع زائدات در مواد زائد شهری و صنعتی کشور می باشد.

کلیدواژه ها:

مواد زاید جامد ، لاستیک های فرسوده ، مدیریت ، بازیافت