مقایسه روش واریانس و زمان حداکثر در تعیین رژیم هیدرولیکی یک هاضم هوازی

تعیین رژیم هیدرولیکی راکتورهای مورد استفاده در مقیاس صنعتی و آزمایشگاهی برای تشخیص صحت طراحی ویا نوع آنها بسیار ضروری است . در این مطالعه رژیم هیدرولیکی یک هاضم هوازی که بجای سیستم ته نشینی در آن ازیک صافی 0/45 میکرون برای جلوگیری از خروج میکروارگانیسم ها استفاده شده بود، در دو حالت (الف) راکتور دارای صافی جلوگیری کننده از خروج میکروارگانیسم ها و (ب) بدون آن، با استفاده ازیک ماده ردیاب (کلرید سدیم) بررسی گردید و در نهایت با مقایسه نتایج هر دو حالت، تاثیر این گونه صافی ها بر رژیم هیدرولیکی راکتور بررسی شد مدت زمان نمونه برداری در حالت با صافی و بدون آن 1/33 و1/56 برابر زمان ماند هیدرولیکی بودبرای تعیین عدد پراکندگی در این بررسی از دو روش واریانس و زمان حداکثر استفاده شد . برای تعیین عدد پراکندگی به روشهای ذکر شدهیک برنامه رایانه ای به زبان ویژوال بیسیک .نت طراحی گردید . عدد پراکندگی حاصل از روش واریانس در هر دو حالت (الف) و (ب) به ترتیب برابر با 0/511 و0/565 بود. همچنین اعداد پراکندگی محاسبه شده به کمک روش زمان حداکثر در دو حالت مذکور به ترتیب 5/6 و21/5 بود . با توجه به مدت زمان کوتاه نمونه گیری، روش زمان حداکثر مناسبتر شناخته شده وسیستم در هر دو حالت آزمایش شده اختلاط کامل تشخیص داده شد.