مقایسه عملکرد بهداشت محیط پس از وقوع حوادث در مناطق سیل زده کاشان و نیکشهر(از استان سیستان و بلوچستان) در سیل سال 1386

سیل یک بلای طبیعی است که با توجه به شرایط اقلیمی و آب وهوایی 50 % از شهرهای کشور در معرض خطر وقوع سیل قرار دارند . لذا اهمیت آمادگی سیستم بهداشتی بعلت آسیب پذیری جامعه از بهم خوردن زیر ساختهای بهداشتی در اثر سیل محرز می باشد . در این بررسی اطلاعات مربوط به اقدامات انجام شده توسط پرسنل بهداشت محیط در مناطق سیل زده از چکلیستهای ارزیابی سریع و فرمتهای گزارش دهی روزانه استخراج شده است که مجموعه فعالیتها ی دو شهرستان نیک شهر و کاشان دریک فرمت خاص تخلیص گردیده است نتایج حاصل ازبررسی انجام شده نشان می دهد که تعداد 36500 خانوار در نیک شهر و 2835 خانوار در کاشان متاثر از سیل بوده و بیشترین آسیب های زیر ساختی به منابع آب و شبکه توزیع بوده که در منطقه کاشان از 13 چاه آب 62 % آب گرفته و در نیکشهر از 3450 چاه 51 % دچار آب گرفتگی شده و در منطقه کاشان 55 % و نیک شهر 47 % شبکه توزیع آب تخریب شده است . همچنین نتایج میکروبی آب نشان می دهد که مبزان موارد نا مطلوب درکاشان 22/4% و در نیک شهر 14 % می باشد که این موضوع باعث افزایش تعداد موارد بیماریهای اسهالی پس از سیل در نیک شهر 25 مورد و در کاشان 64 مورد گردیده است . با توجه به اقدامات بهداشتی صورت گرفته و وسعت آسیب می توان به ضرورت توجه به مسئله توزیع آب ، کنترل و نظارت بر مواد غذایی توزیعی ،دفن اجساد و سمپاشی محیط اشاره نمود .همچنین درمقایسه عملکرد پرسنل بهداشت محیط دو منطقه می توان به نکته قابل توجه میزان آمادگی سیستم بهداشتی و وجود نیروهای آموزش دیده در منطقه نیک شهر اشاره نمود که با ساماندهی و مدیریت صحیح کادر بهداشت محیطی از وقوع تبعات منفی سیل جلوگیری بعمل آمده و در مقابل نظارت مستمر همراه با اقدامات سریع کادر بهداشتی منطقه کاشان نیز از بروز اپیدمی های بعد از سیل پیشگیری گردید .