بررسی پتانسیل خورندگی و رسوب گذاری در شبکه توزیع آب آشامیدنی شهر تبریز

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 963

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH15_053

تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1393

چکیده مقاله:

سابقه و هدف : خوردگی داخلی لوله ها یک مشکل جدی در شبکه های توزیع آب آشامیدنی می باشد. آب خورنده می تواند باعث ورود فلزات سنگین به ویژه سرب به داخل آب شود که سلامت عمومی جامعه را تهدید می کند. و اگر آب تمایل به رسوب گذاری داشته باشد به مرور زمان با ایجاد لایه های رسوب در قسمت داخلی لوله باعث کم شدن قطر داخلی لوله و درنهایت کاهش انتقال جریان آب داخل لوله می شود. هدف این مطالعه تعیین پتانسیل خورندگی و رسوب گذاری در شبکه توزیع آب شرب شهر تبریز تهیه نقشههای خورندگی و روسوب گذاری در محیط GIS ، طی دو فصل بهار تابستان سال 1390 می باشد . روش تحقیق : در این مطالعه از شاخص لانژلیه، رایزنر، پوکوریوس و تهاجمی استفاده شده است. برای این منظور 80 نمونه در طی دو فصل بهار و تابستان از تمام نقاط شهر برداشته شد، پارامترهای مرتبط شامل دما، ph، کل جامدات محلول، سختی کلسیم و قلیائیت کل در تمام نمونه ها به روش استاندارد اندازه گیری شد. برای آنالیز آماری نتایج از نرم افزار SPSS نسخه 11/5 استفاده شد و نقشه های مربوطه بانرم افزار Arc GIS نسخه 9/3 تهیه شدند. نتایج : مقادیر میانگین و انحراف معیار برای شاخص های لانژلیه، رایزنر، پوکوریوس و تهاجمی به ترتیب برابر 0/43+)0/68 و (0/55+) 8/43 و (0/36+)7/86 و 0/43+) 11/23 می باشد. نیتجه گیری و بحث :بررسی شاخص هاس خورندگی نشان دهنده ی خورنده بودن آب شرب شهر تبریز می باشد. همچنین با بررسی نقشه های تهیه شده میزان خوردندگی در بعضی قسمت های شهر بیش تر می باشد. به منظور کنترل خورندگی انجام مطالعات آزمایشگاهی با در نظر گرفتن شرایط شبکه توزیع با مشمولیت سایر پارامترهای موثر نظیر ph پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

آب آشامیدنی ، اندیس های خورندگی ، پتانسیل رسوبگذاری و خورندگی ، تبریز

نویسندگان

حسن تقی پور

دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط و همکار پژوهشی مرکز تحقیقات تغذیه و مرکز کشوری مدیریت سلامت (NPMC) دانشگاه علوم پزشکی تبریز

محمد شاکر خطیبی

استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی تبریز

مجتبی پور اکبر

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

سلمان جعفر پور

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی مشهد