بررسی غلظت آفت کش دیازینون در منابع آب آشامیدنی مناطق ییلاقی شهر مشهد

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 963

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH15_058

تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1393

چکیده مقاله:

کشاورزی وباغات و جایگاه مناسبی برای گردشگران و مسافران دارد از این رو حفظ آب سالم ضروری است . دیازینون برای حفظ محصولات جز آفت کش پر مصرف استعلام شده از طرف وزارت جهاد کشاورزی می باشد و در 80 درصد خاک ها متحرک بوده و در خاک های با بافت سبک و مقدارمواد آلی کم (مقل این منطقه) انتقال بیشتری دارد. بنابراین کیفیت آبهای زیرزمینی در این مناطق ، به دلیل بالا بودن سطح آب زیرزمینی نسبت به دیگر مناطق مشهد و نسباتا پایدار بودن و حلالیت در آب دیازینون، تحت تاثیر استفاده از این آفت کش است . در این مناطق با توجه به اطلاعات کسب شده، تاکنون برای پایش مداوم منابع آبی تحقیقاتی در این مناطق انجام نشده بود. روش تحقیق : لذا ، اولیت قدم برای پایش دیازینون در منابع آب، تعیین غلظت و مقایسه با استاندارد های WHO و EPA است . به همین منظور، هدف از این تحقیق بررسی تعیین غلظت آفت کش دیازینون در منابع آب آشامیدنی (آب زیرزمینی ) روستاهای مناطق ییلاقی (طرقبه، شاندیز) مشهد بود. (میزان استاندارد تعیین شده توسط WHOو EPA برای غلظت دیازینون در اب به ترتیب 0.1μg/ و mg/l6-*10×9 می باشد ) این طرح از نوع مطالعه توصیفی - تحلیلی بود . تعداد 120 نمونه آب به حجم 1لیتر در بطری های شیشه ای کهربائی رنگ از 20 چاه و چشممه روستاهای منطقه طرقبه و شاندیز در دوفصل پرکاربرد برداشت شد. سپس استخراج مایع - مایع با استفاده ا زحلال دی کلرومتان انجام شد و غلظت با استفاده از دستگاه HPLC مدل KNUER که مجهز به دتکتور UV است، اندازه گیری شد. نتیجه گیری و بحث: ستون مورد استفاده برای جداسازی اکتادسیل سیلیکاژل C*18 به طول 150 میلی متر و قطر 4.6 میلی متر با فاز متحرک متانول - آب است و درنهایت داده های دو فصل با سطح معنی داری 0.05 آنالیز شد و با استاندارد WHO وEPA مورد مقایسه قرا رگرفت .

نویسندگان

زهره مقیسه

زهره مقیسه - دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد - ایران

علی اصغر نجف پور

عی اصغر نجف پور - مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد - ایران

محمد هادی حسن زاده خیاط

عضو هیئت علمی گروه شیمی دارویی ، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد - ایران

حسین علیدادی

مرکز تحقیقات علوم بهداشتی ، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد - ایران