بررسی تاثیر آب اکسیژنه بر میزان کاهش تولید لجن در پساب خروجی در فرآیند (SBR)

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 837

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH15_095

تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1393

چکیده مقاله:

سابقه هدف : این مطالعه با هدف بررسی تاثیر افزودن آب اکسیژنه بر روی لجن مازاد دفعی فرایند SBR جهت کاهش تولید لجن با استفاده از راکتور هوازی ناپیوسته متوالی (SBR) در مقیاس پایلوت صورت گرفت. راکتور ناپیوسته متوالی (SBR) یکی از فرآیندهای هوازی تصفیه فاضلاب است که بدلیل پایین بودن هزینه و راندمان مطلوب در حذف آلاینده ها در سالهای اخیر جهت تصفیه فاضلابهای شهری و صنعتی کاربرد قراوانی یافاته است. یکی از مهمترین معایب فرآیندهای هوازی تصفیه فاضلاب، از جمله SBR تولید زیاد لجن بیولوژیکی است . بطوریکه مشکل تولید لجن مازاد بیولوژیکی و تصفیه و دفع آن در سیستم های متداول هوازی فاضلاب شهری و صنعتی در اکثر نقاط جهان مشهود است. با کاهش ضریب تولید بیومس می توان تولید لجن مازاد را کاهش داد. روش تحقیق : در این تحقیق از 1 راکتور SBR به حجم 20 لیتر استفاده شده است. بدین صورت که پس از ایجاد شرایط پایدار در راکتور در خلال 12 ماه تحقیق ، نمونه برداری و ازمون پارامترهای از قبیل SVI ، MLSS و در نهایت ضریبت تولید بیومس (Y) محاسبه گردید. به منظور اثر اکسید اسیون آب اکسیژنه بر کاهش تولید لجن مازاد از غلظتهای مختلف آب اکسیژنه جهت اکسیداسیون بخشی از لجن استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد که آب اکسیژنه با غلطت 0/19 گرم به ازای هرگرم MLSS دریک لیتر لجن برگشتی به راکتور قادر است ضریب سنتیکی Y را از**** به **** کاهش دهد (تقریببا لجن مازاد 51درصد کاهش یافت) از طرفی در این دوز تزریقی آب اکسیژنه میزان SVI به کمترین مقدار خود یعنی 51ml/g رید که نشاندهنده خوب بودن خاصیت ته نشینی لجن بود . این مطالعه با همکاری و حمایت شرکت آبفای فارس صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

راکتور SBR - لجن بیولوزیکی - ضریب تولید زیست توده - MLSS - آب اکسیژنه

نویسندگان

افشین تکدستان

استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

جلال قربانی

کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست (آب و فاضلاب )، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس

شهلا مرادیان فردجونقانی

کارشناس ارشد بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد