بررسی حضور سودوموناس آئروژنز در برندهای غیر معروف داخلی آب بطری شده

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 813

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH15_164

تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1393

چکیده مقاله:

سابقه و هدف : در سالهای اخیر مصرف آبهای بطری شده در جهان وایران افزایش چشمگیری یافته است. از دلایل این رویکرد می توان به آگاهی مصرف کنندگان درباره آفزایش آلودگی اب، ناکارآمد بودن سیستم های منابع آب شهری از نظر بو، طعم ، میزان فلوراید وکلر آب و نیز استراتژی های موفق و کارآمد کارخانجات تولید گننده آب های بطری شده اشاره نمود. منابع آب های بطری شده اغلب سفره های آب زیرزمینی یا چشمه است که حاوی فلور طبیعی و باکتری های بومی است. سودوموناس آئروژنزیک پاتوژن فرصت طلب انسانی است که حتی در آب که مواد مغذی پایینی دارد قادر به رشد و تکثیر می باشد علارغم این که سودوموناس آئروژنز باعث بیماری هم می شود اما اغلب به این دلیل پایش می شود که شاخصی از آلودگی آب به سایر باکتری های با منشا مدفوعی می باشد. به این دلایل آب های بطری شده قبل ا زفروش عمومی باید از نظر عدم وجود سودوموناس آئروژنز بررسی شوند. روش تحقیق : 120 نمونه آب بطری شده از 5 برند غیر معروف داخلی از سطح خرده فروشی خریداری گردید. برای شناسایی سودوموناس آئروژنز 250 میلی لیتر ازهر نمونه آب در شرایط سترون از صافی غشایی با قطر 0.22 میکرون عبور داده شد، سپس صافی ها به لوله های حاوی 50 میلی لیتر مالاشیت گرین براث استریل منتقل و به مدت 48 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری گردید. پس از آن یک حلقه کشت از لوله های دچار کدورت برداشت و به محیط کشت ستریمایداگار منتقل و به مدت 24 سعت در 42 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری گردید. سپس روی کلنی های مشکوک به سودوموناس آئروژنز آزمایش تاییدی اکسید از انجام پذیرفت. نتایج : ازکل 120 نمونه مورد آزمون 44 نمونه (36.7% ) حاوی سودوموناس آئروژنز بود. از 5 برند مورد بررسی اکثریت نمونه های 2 برند از نظر حضور سودوموناس آئروژنز مثبت بود. نتیجه گیری و بحث : برخلاف تصور عامه آب های بطری شده عاری از میکروارگانیسم نیست . نتایج این تحقیق نیاز به پایش بیشتر سازمان های مسئول را نشان می دهد.

نویسندگان

متین محمدی کوچصفهانی

دانشجوی کاشناسی بهداشت و ایمنی مواد غذایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران،

محمود علی محمدی

دکترای مهندسی محیط زیست ، استاد یار دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران

رامین نبی زاده نودهی

دکترای مهندسی محیط زیست ، دانشیار دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران