بررسی استفاده از پسماند های محصولات جانبی کارخانه کود آلی (RDF) و تایر های فرسوده (TDF) به عنوان سوخت جایگزین در صنعت سیمان (مطالعه موردی: سیمان خوی)

امروزه حفظ منابع طبیعی، محیط زیست و بهینه سازی مصرف انرژی جزئی از اولویت های مدیریت کلان هر کشوری می باشد. یکی از بهترین روش های دفع پسماند استفاده از آن به عنوان سوخت جایگزین می باشد. گرمازایی زیاد پسماند ها و قابلیت جایگزینی آن ها به عنوان سوخت در صنایعی که احتیاج زیادی به انرژی دارند، از دلایل تبدیل پسماند ها به انرژی است. با توجه به این واقعیت که از ۲۵ % کل هزینه تولید کارخانه های سیمان صرف تأمین انرژی در کوره های پخت سیمان می شود و علاوه بر آن گزینه مناسبی برای کاهش استفاده از سوخت های فسیلی و آسیب های زیست محیطی ناشی از آن محسوب می شود که از مزایای آن می توان به کاهش آلاینده ها ، کاهش مصرف سوخت های فسیلی (نفت و گاز) و حفاظت از محیط زیست اشاره کرد. کارخانه سیمان خوی یکی از اولین کارخانه های سیمان کشور است که توسط بخش خصوصی با ظرفیت ۳۳۰۰ تن در روز اجراء و سوخت مصرفی روزانه آن بالغ بر ۳۰۰۰۰۰ هزار لیتر مازوت برای پخت کوره می باشد. از این رو در این مقاله به پتانسیل استفاده از ضایعات کارخانه کود آلی شهر تبریز و تایر های فرسوده به عنوان سوخت جایگزین در صنعت سیمان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، پسماند ، سیمان ، RDF ، TDF