بررسی راندمان و ظرفیت حذف بیولوژیکی MTBE از آب با استفاده از کشت مخلوط تهیه شده از خاک های آلوده به بنزین

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 681

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH16_280

تاریخ نمایه سازی: 23 اسفند 1392

چکیده مقاله:

مقدمه و اهمیت موضوع: متیل ترسیو بوتیل اتر (MTBE) بعنوان افزودنی بنزین، یک ترکیب نسبتاً مقاوم به تجزیه بیولوژیک، دارای اثرات سمی و بهداشتی جدی بوده و بخاطر حلالیت نسبتاً بالا در آب میتواند سبب آلودگی منابع آب و خاک گردد. روشهای فیزیکو شیمیایی که برای پالایش این ترکیب از آب و خاکهای آلوده بکار برده میشوند، اکثراً بدلیل هزینه های بالا و بهره برداری پیچیده و عدم تجزیه کامل آلاینده کمتر مورد توجه بوده است. روشهای بیولوژیکی بطور گسترده برای حذف ترکیبات آلی از منابع آب و خاک مورد استفاده قرار میگیرند که مشکلات و معایب روشهای سنتی را نداشته و قابلیت خوبی در حذف این آلاینده ها بخصوص در غلظت های جزئی دارند. هدف از این مطالعه بررسی قابلیت تجزیه پذیری MTBE در محیط آب در حضور باکتریهای مخلوط تهیه شده از خاک های آلوده به بنزین بود.مواد و روشها: نمونه های خاک آلوده از محیط پمپ بنزین های شهر تبریز تهیه و در آزمایشگاه در محیط کشت غنی سازی و برای تلقیح به راکتور مورد استفاده قرار گرفت. راکتور مورد استفاده یک بالن شیشه ای به حجم دو لیتر بود که علاوه بر مخلوط کردن با یک همزن مغناطیسی، مورد هوادهی نیز قرار میگرفت. برای کنترل اثر هوادهی در حذف MTBE راکتور دیگری نیز بعنوان شاهد و با محیط استریل در کنار راکتور اصلی راه اندازی گردید.نتایج و بحث: نتایج بدست آمده نشان داد که در شروع راه اندازی و بعد از حدود چند ساعت، حذف MTBE شروع شده و بعد از 16 ساعت راندمان حذف سیستم به 20 درصد افزایش یافت، که این امر حاکی از خوگیری قبلی باکترهای موجود در نمونه های خاک تهیه شده به این ترکیب بوده است. در شروع راه اندازی و با غلظت حدود 60 میلی گرم در لیتر، در کمتر از 5 روز راندمان سیستم به 90 درصد رسید. در غلظت های جزئی MTBE و در انتهای هر مرحله از راه اندازی و با کاهش غلظت، به سرعت عملکرد راکتور شاهد کاهش می یابد در صورتیکه تجزیه بیولوژیکی با یک روند ثابت به عمل تجزیه ادامه میدهد. بیشترین ظرفیت حذف بدست آمده در این آزمایش 19 میلی گرم MTBE در لیتر در ساعت بوده است.نتیجه گیری: می توان نتیجه گیری کرد که پالایش بیولوژیکی منابع آب آلوده به ترکیب MTBE بوسیله باکتریهای خوداده شده به این ترکیب و با تهیه کشت خالص انجام پذیر بوده و جایگزین روشهای فیزیکوشیمیایی گردد.

نویسندگان

رضا دهقانزاده ریحانی

استادیار، دکتری مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز

داریوش سالاری

استاد گروه شیمی کاربردی، دکتری شیمی، دانشکده شیمی، دانشگاه تبریز

خلیل حمیدی

فوق لیسانس شیمی کاربردی، گروه شیمی کاربردی، دانشکده شیمی، دانشگاه تبریز

ماه زر اسدی

لیسانس مهندسی بهداشت حرفه ای، مرکز بهداشت شهرستان تبریز، دانشگاه علوم پزشکی تبریز