بررسی اپیدمیولوژیک موارد سوانح در بیمارستانهای تحت پوشش مرکز بهداشت شماره یک شهرستان اصفهان در سال 1391

در طول تاریخ سوانح وحوادث به عنوان یکی از عوامل تهدید کننده زندگی انسان ها بوده که به علت بیماریهای واگیر در اولویت قرار نداشت .باتوسعه سطح بهداشت وکنترل بیماری های واگیر واز طرفی توسعه سریع اجتماعی، اقتصادی و بهره‌مندی از فناوریها و امکانات جدید، بدون درنظر گرفتن زیر ساخت های لازم ، میزان حوادث افزایش یافته و به یک مشکل جهانی مبدل شده است. حوادث علت نخست مرگ و میر در سنین زیر 40 سال بوده و پس از بیماریهای قلبی دومین علت مرگ در کلیه سنین می‌باشد. بخش ضروری برنامه ریزی برای پیشگیری و کاهش بروز حوادث و کاهش آسیبهای ناشی از آن وجود اطلاعت دقیق می‌باشد.لذا بررسی حاضر با هدف تعیین سیمای اپیدمیولوژیک سوانح و حوادث و استفاده از نتایج آن در برنامه‌ریزیهای پیشگیری و کنترل در شهرستان اصفهان انجام شده است.روش مطالعه: مطالعه به روش توصیفی گذشته نگر بر روی فرمهای اطلاعات مجروحین سانحه دیده‌ای که طی سال 1391 به مراکز درمانی تحت پوشش مرکز بهداشت شماره یک شهرستان اصفهان مراجعه کرده‌اند انجام گرفت و اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: کل موارد بررسی شده 34273 نفر می‌باشد که 21% زن و 79% مرد می‌باشند. بالاترین درصد مصدومین به ترتیب در گروههای سنی 29-20 سال (28%) - 39-30 سال (24%) و 49-40 سال (19%) می‌باشد . 1/40% حوادث در محل کار و 3/23% آنهادر منزل و8/19% در کوچه وخیابان اتفاق افتاده است.از نظر نوع حادثه بیشترین درصد موارد 8/54% مربوط به ضربه(اجسام نوک تیز) ، 9/17%مربوط به تصادفات ،5/10 درصد مربوط به خودکشی و8/6 مربوط به سقوط از ارتفاع می‌باشد. از کل 34273 مورد ثبت شده 55 مورد منجر به فوت شده است. موارد فوت به ترتیب در گروه جنسی مردان 78% و زنان 22% می باشد که حدود 46% در گروه سنی 49-20 سال قرار دارند.بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه 71 درصد حوادث در گروه سنی 49-20 سال که گروه مولد جامعه می‌باشند اتفاق افتاده است ضروریست توجه بیشتری به ارائه راهکارهای پیشگیری و تقویت ارائه خدمات درمانی با هدف بهبودی سریع مصدومین و بازگشت به کار آنان مورد توجه قرار گیرد. با عنایت به درصد بالای وقوع حوادث در محل کار و منزل لازم است ضمن اصلاح شرایط غیر ایمن محل کار، آموزش عمومی در خصوص حوادث شایع در اینگونه اماکن و راههای پیشگیری از آن از طریق رسانه‌های جمعی ارائه گردد