اثر باز توزیع لنگر بر ایمنی در طراحی لرزه ای سازه های بتن مسلح

امروزه طراحی سازه های پیوسته برمبنای آنالیزخطی معادل و بازتوزیع لنگر، روش شناخته شده ای می باشد و آیین نامه های مختلف ضوابطی را برای میزان بازتوزیع مجاز معرفی می کنند. آیین نامه بتن ایران (آبا) بازتوزیع لنگر را تنها به بارهای ثقلی محدود می کند ( بند10-3-6-3). این در حالی است که رفتار غیرخطی، تشکیل مفصل پلاستیک و در نتیجه بازتوزیع لنگر تحت اثر بارهای لرزه ای نیز اتفاق می افتد و آیین نامه هایی نظیرCSA-A23.3-M04 , ACI318-05 بازتوزیع را برای بارهای جانبی و زلزله مجاز می دانند. یک دغدغه مهم در زمینه بازتوزیع لنگر، اثر آن بر ملاحظات ایمنی است. گرچه باز توزیع باعث کاهش لنگرهای تکیه گاهی و متعادل تر شدن سهم اعضا از بار می شود، و به کاهش هزینه ها و میزان آرماتورهای طولی تیرها می انجامد، اما از طرف دیگر این سوال مطرح می شود که آیا این کاهش اثر منفی بر ایمنی سازه به جای نخواهد گذاشت، و ایمنی طرح با خطر مواجه نخواهد شد؟ در این مطالعه، موضوع مذکور مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده می شود که در صورت رعایت ضوابط طراحی، با اعمال بازتوزیع لنگر طراحی نه تنها بهینه می شود، و هزینه ها کاهش می یابد، بلکه سطح ایمنی نیز محفوظ مانده و ریسک طراحی افزایش نخواهد یافت. همچنین میزان صرفه جویی اقتصادی در مصرف آرماتورهای طولی تیرها دلیل دیگری بر اهمیت اعمال بازتوزیع لنگر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سازه های بتن مسلح ، طراحی لرزه ای ، قابلیت اطمینان ، بازتوزیع لنگر