مدیریت طرحهای انتقال آب به حوضه آبریز دریاچه ارومیه

امروزه توزیع نامتوازن منابع آب درکنار افزایش جمعیت و توسعهی فعالیتهای کشاورزی و صنعتی،بحران کمبود آب را تشدید کرده است. از این رو یکی از زیرساختهایی که اجرای آن مورد توجه جدی مسوولین آب کشور میباشد طرحهای انتقال بینحوضهای آب است. پیچیدگی تصمیم گیری روی این طرحها که ناشی از مسائل فنی، اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی می باشد، گزینه های مختلفی را پیش روی مدیران قرار میدهد. از سوی دیگر برای رسیدن به توسعهی پایدار، در انتخاب این طرحها بایستی نظرات ذینفعان متعدد به طور سیستماتیک لحاظ شود. لذا برای تحقق مدیریت بهمپیوستهی این طرحها، باید از روشهای مناسبی برای مدلسازی تصمیمگیری گروهی استفاده شود. در این مطالعه چهار مسیر پیشنهادی برای ساخت سامانهی انتقال آب از رودخانهی ارس به مناطق شرق و شمالشرقی دریاچهی ارومیه، از دید چهار سری از معیارها به صورت گروهی ارزیابی شدهاند. ابتدا معیارهای موثر در ارزیابی، توسعه داده شده و توسط سه تصمیمگیر ذینفع به طور جداگانه وزندهی می- شوند و سپس با استفاده از عملگر میانگین وزنی مرتب و کمیتسنجهای فازی، وزن گروهی آنها بدست میآید. در ادامه با بکارگیری چهار روش مهم (جمع وزنی ساده، برنامه ریزی سازشی، تاپسیس و عملگر میانگین وزنی مرتب) گزینههای مختلف اولویتبندی شده و در نهایت گزینهی مناسب که صلبیت کافی دارد بدست می آید. بعد از از ارایه یک ماتریس ارزیابی برای مقایسه چهار روش تصمی مگیری، نتایج نشان میدهد که روشهای جمع وزنی ساده و عملگر میانگین وزنی مرتب برای تصمیمگیری گروهی چندمعیاره ی زیرساختهای توسعه منابع آب کارایی موثرتری دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت زیرساختها ، انتقال آب ، حوضه آبریز دریاچه ارومیه ، تصمیم گیری چندمعیاره