بررسی رنگیزه های فتوسنتزی گندم (Triticum aestivum L.) و پیچک صحرایی (Convolvulaceae arvensis L.) در پاسخ به عصاره آبی تلخیه بیان (Sophora alopecuroides L)

در سراسر جهان علف های هرز موجب از بین رفتن تولیدات کشاورزی می شوند. مقاومت اکثر علف های هرز در مقابل علفکش ها و آلودگی های زیستی، توجه پژوهشگران را به روشهای کنترل بیولوژیک علف های هرز مانند علفکش های طبیعی جلب کرده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات آللوپاتیکی عصاره ریشه، اندام هوایی و میوه تلخه بیان بر رنگیزه های فتوسنتزی گندم و پیچک صحرایی است. بذرهای گندم، پیچک صحرایی و تلخه بیان ضدعفونی شدند. عصاره بخش های اندام هوایی، ریشه و میوه تلخه بیان با غلظت های 50 ٪ و 25 % تهیه گردید. گندم و پیچک صحرایی تحت تیمار غلظت های مذکور با سه تکرار قرار گرفت. پس از 21 روز گیاهان برداشت و محتوای رنگیزه های فتوسنتزی اندازه گیری و با استفاده از نرم افزار شد. داده ها بر اساس واریانس چندعاملی توسط نرم افزار SPSS روش ANOVA و با استفاده از نرم افزار Excel تحلیل شدند. نتایج نشان میدهد در تیمار عصاره میوه و ریشه 25 % تلخه بیان در گندم، میزان کلروفیل a افزایش معنی داری داشته است. در تیمار عصاره میوه با غلظت 25 % و ٪ 50 تلخه بیان و شاهد گندم نیز کلروفیل b به میزان معنی داری افزایش یافته است. در تیمار عصاره میوه 25 % تلخه بیان در گندم کلروفیل کل افزایش معنی داری داشته است. نسبت کلروفیل a به کلروفیل b در تیمار میوه 50 % تلخه بیان در گندم کاهش معنی داری داشته است. مقایسه کاروتنوئید درتیمار عصاره میوه 25 % تلخهبیان در پیچک صحرایی کاهش معنی دار نشان می دهد. بررسی نتایج نشان میدهد عصاره میوه و ریشه در غلظت های پایین تلخه بیان دارای اثر آللوپاتیک است که این امر می تواند در تولید علف کشهای با منشا طبیعی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آللوپاتی ، تلخه بیان ، کلروفیل ، کاروتنوئید ، گندم ، پیچک صحرایی