تخمین رواناب حوضه های آبریز فاقد آمار به کمک روش سازمان حفاظت خاک (مطالعه موردی : حوضه آبریز کسیلیان)

رواناب یکی از مهمترین متغیرهای هیدرولوژیکی مورد استفاده در بیشتر فعالیتهای مرتبط با مهندسی منابع آب میباشد. پیش بینی قابل اطمینان میزان رواناب از سطح زمین به مجاری و رودخانه ها در حوضه های آبریز فاقد ایسستگاه های هیدرومتری، سخت و وقتگیر است. استفاده از روش ارائه شده به وسیله سازمان حفاظت خاک در بررسی شرایط جذب و دفع آب در خاک و چگونگی شکل گیری هیدروگراف(آبنمود) سیلاب طرح برای سازه های هیدرولیکی، موضوع اصلی این تحقیق را تشکیل میدهد. در این راستا مجموعه عوامل اقلیمی که اثرات توأمان آنها به صورت شرایط بارندگی شدید(رگباری) وارد عمل می شود و نیز عوامل وابسته فیزیکی و پوشش گیاهی خاک که در تبدیل بارندگی به جریان سطحی رواناب نقش اساسی دارند، در یک منطقه جغرافیایی مشخص مطالعه موردی حوضه آبریز کسیلیان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یکی از روشهایی که به طور عمده برای بررسی چگونگی شکلگیری جریان سطحی(رواناب) در اثر بارندگی حاصله بر روی زمین مورد استفاده قرار میگیرد روش موسوم به SCS میباشد. در این روش به طور عمده شرایط خاک و پوشش گیاهی آن در تبدیل بارندگی به رواناب توجه شده است. هدف از این تحقیق تخمین رواناب با استفاده از روش SCS و شماره منحنی( CN ) از داده های روزانه بارش در حوضه آبریز کسیلیان می باشد. با بررسی نتایج بدست آمده از مدل SCS در حوضه آبریز کسیلیان مشخص شد که بین رواناب مشاهده ای و محاسباتی همبستگی پایینی وجود دارد که به نقطه ضعف های این روش بر میگردد از جمله آنها این است که این روش شدت بارندگی را ملاک قرار نمیدهد؛ همچنین رواناب تولید شده به CN حساسیت زیادی داشته و هرگونه اشتباه در تفسیر جداول باعث ایجاد تفاوت های فاحش می شود.

کلیدواژه ها:

رواناب ، SCS ، GIS ، شماره منحنی (CN ) ، کسیلیان