ضرورت مناسب سازی سیستم حمل و نقل شهری جهت افراد دارای محدودیت جسمی - حرکتی

در همه کشورهای جهان، افراد دارای محدویت جسمی – حرکتی بخشی از جمعیت را تشکیل می دهند که مانند سایر افراد باید برای رفع احتیاجات خود بتوانند در سطح شهر حرکت کرده و به موسسات اجتماعی و واحدهای خدماتی مختلف مراجعه کنند. هشت سال جنگ تخمیلی وشور و اشتیاق عمومی برای دفاع از مملکت، جمعیت کثیر جانبازان انقلاب اسلامی را نیز به عدد معلولین عادی کشور افزوده شده است. ضروریات زندگی روزمره، یک فرد دارای ناتوانی جسمی – حرکتی او را بر آن می دارد که با هر گوشه شهر سر و کار داشته باشد. برخورد باموانه متعدد معماری و شهرسازی در سطح اماکن عمومی خود تشدید کننده ناتوانی های جسمانی معلولین شده و نهایتا فرد دارای محدودیت زامنزوی می باسد. در حالی که افراد دارای محدودیت جسمی - حرکتی خود هیچ گونه تمایلی به منزوی شدن ندارند. نابسامان بودن فضای کالبدی شهر و عدم انطباق آن با نیازها و خواسته های این گروه باعث منزوی شدن آنها می شود که در بلند مدت خسارت های اجتماعی و اقتصادی عظیمی به کشور وارد می سازد. برخوردار یاز وسایل رفت و آمد نه تنها در زندگی اجتماعی، بلکه در وضع روانی فرد دارای محدودیت جسمی – حرکتی تاثیر دارد. وجود وسایل رفت و آمد یکی از شرایط اساسی رسیدن هر فرد دارای محدودیت جسمی – حرکتی به اهداف با ارزش اجتماعی می باشد. مناسب سازی سطح عبور و کیفیت دسترسی ها، اکنون مقدم بر هر خدمت دیگری به جانبازان و معلولین کشور قرار دارد و اصلاحات در سطح عبور و کیفیت دسترسی ها چه در وضع موجود و چه در توسعه و نوسازی های آینده بایستی مطابق با معیارهای صحیح فنی و الزامات قانون انجام شود.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل ، شهر ، محدودیت جسمی - حرکتی