بررسی پارک های بازی کودکان از دیدگاه رشدی

هدف از انجام این تحقیق بررسی تناسب وضعیت فضا و فعالیت های پارک بازی با توجه به سطوح رشدی کودکان و نیز رابطه بین تناسب وضعیت فضا و فعالیت های پارک بازی با توجه به سطوح رشدی کودکان و نیز رابطه بین تناسب وضعیت فضا با فواید رشدی پارک ها می باشد. شرکت کنندگان در این تحقیق را والدینی تشکیل می دهند که کودکان خود را جهت بازی واستفاده به پارک های مناطق مختلف شهر تهران می آورند. ابزار تحقیق «پرسشنامه کفایت پارک های بازی کودکان» است که توسط محقق تدوین شده و پایایی آن 0/81 و 0/95 به دست آمد. از روش های آماری نمرات استاندارد z و ضریب همبستگی پیرسون جهت تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان دادند که فضای پارک بازی (z=-41/66 , p<0/01) وفعالیت رشدی پارک (z=-16/87 , p<0/01) متناسب آب سطوح رشدی کودکان نمی باشند. همچنین ، بین فضای مطلوب پارک با فعالیت های پارک رابطه مستقیم و معنی داری (r=0/34 , p<0/01) وجود دارد. در نتیجه، علی رغم اینکه در برآوردن نیازهای رشدی کودکان، متناسب سازی =ارک ها نقش مهمی دارد، ولی پارک های بازی شهر تهران فاقد استانداردهای رشدی لازم از لحاظ فضای فیزیکی و فعالیت های متناسب رشدی هستند.

کلیدواژه ها:

پارک های بازی ، فعالیت های متناسب رشدی