مناسب سازی محیط های فیزیکی برای افراد آسیب مند

مناسب سازی، طراحی فضاهای شهری است به نحوی که این فضاها برای افراد معلول یا ناتوان قابل دسترس باشد. در مناسب سازی باید موانع فیزیکی برطرف شود تا توانمندی های یک معلول بروز پیدا کند. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی 10 درصد افراد هر جامه را معلولین تشکیل می دهند ولی در کشور ما علاوه بر این 10 درصد، جمعیت جانبازان جنگ تحمیلی هم اضافه می شود. ناتوانی ممکن است به صورت پنهان باشد مثل بیماری قلبیف تنفسی، اختلالات شنوایی و … طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی مناسب ترین کلمه برای افراد معلول واژه آسیب مند است. در مناسب سازی، نگرش صحیح مهم است و خصوصا معماران، طراحان شهری، مدیران شهری و … باید به این مهم توجه کنند و بدانند که مثلا با احداث یک رمپ، مناسب سای در یک شهر انجام نمی شود، بلکه طرح جامع مناسب سای شهری باید برای یک شهر تعریف شود. راهکار درست برای مناسب سازی محیط فیزیکی این است که افراد آسیب مند با چه مشکلاتی مواجه هستند تا مناسب سازی ها متناسب با آن انجام شود و شامل مواردی همچون احداث رمپ مناسب درمکان های عمومی، زبری کف سطح عبور، احداث پیاده روهای مسطح، ارتقای مناسب باجه های تلفن وعابر بانک ها، سرویس های بهداشتی مناسب برای افراد معلول ، شبکه حمل و نقل عمومی مناسب، شیب مناسب برای کلیه معابر، مبلمان شهری قابل دسترس و مناسب سازی شده، ساختمان های مسکونی مناسب سازی شده و … می شود. نکته بسیار مهمی که باید به آن توجه کنیم این است که در مناسب سازی فضاهای شهری گروه های مختلف در جامعه طوری حضوری داشته باشند که افراد آسیب مند با افراد عادی ادغام پیدا کنند و نیز مناسب سازی درکشور در سطح کلان تعریف شود؛ یعنی در روستاها هم مناسب سازی داشته باشیم که این نیازمند اطلاع رسانی، مشارکت کل جامعه، مشارکت و نقش دولت و سازمان های غیر دولتی، مشارکت شوارهای شهر و… است.

کلیدواژه ها:

مناسب سازی ، محیط های فیزیکی ، آسیب مند ، فضاهای شهری ، جانبازان ، شیب مناسب ، سطح کلان ، روستاها ، مشارکت ، دولت ، سازمان های غیر دولتی ، شوارهای شهر