باز زنده سازی هویت تاریخی شهر و زیباسازی سیما و منظر شهری (نمونه موردی شاهزاده حسین (ع) قزوین)

بافت تاریخی و سیمای شهرهای ایران گنجینه گرانبهایی از فرهنگ و مدنیت این مرز و بوم به شمار می روند و هسته های متمرکزی هستند که کارکردهای مختلف شهری را در درون خود پاسخگو بوده اند، تنها توده های بنای تاریخی در شهرها عامل پاسخگویی به نیاز شهروندان در گذشته نبوده اند، بلکه معابر، گذرها، و میادین و مراکز محله که جزء فضای باز و منظر شهری به شمار می رفته اند جزء فرصت های فضاهایی به شمار می رفته اند که درصد بالایی از نیاز شهروندان را مرتفع می ساخته اند. ارزش های تاریخی سیما و منظر شهری در مکانهای عمومی در شهرهای تاریخی با پوسته اندازه توده بناهای فرسوده دربافت تاریخی و توسعه روزافزون شهر به دست فراموشی سپرده شده است و ساکنین فعلی بافت های تاریخی که نسل های نو و مهاجرین می باشند هیچگونه تعلق خاطر و احساس وابستگی به فضای باز شهری ندارند در صورتی که میزان اعتبار و بزرگی تاریخ یک شهر بستگی مستقیم به کیفیت سیما و منظر شهری دارد. شهر قزوین یکی از شهرهای تاریخی ایران به شمار می رود، بازار تاریخی به همراه فضای باز آن در هسته تاریخی شهر از عوامل شکل دهی به استخوان بندی شهر به شمرا می رود، یکی از نقاط با اهمیت در شهر قزوین شهزاده حسین (ع) و فضای بازمنظر شهری آن می باشد که این فضای باز در هسته تاریخی شهر قزوین تاکنون نقش بسزایی در تعاملات اجتماعی و مذهبی شهروندان ایفا می نماید کهنیازمند باز زنده سازی کالبدی منظر شهری می باشد. لذا به فراخور موضوع، این مقاله بر آن است تا با روش نمونه برداری بر اساس مابع موجود به صورت میدانی که با تأثیر از آثار معماری و شهرسازی در سایت و همچنین کتابخانه ای با توجه به مطالعات و مقالاتی که در این زمینه صورت گرفته است و روش گردآوری اطلاعات اسنادی به ارائه راهکارهایی جهت بازنده سازی سیما و منظر شهری در شاهزاده حسین (ع) قزوین بپردازد.

کلیدواژه ها:

فضای باز شهری ، باززنده سازی ، هویت تاریخی ، زیباسازی سیما و منظر شهری ، هسته تاریخی