بازشناسی مفهوم هویت در ساختار بصری و فضایی سیمای شهر اسلامی (نمونه مورد مطالعه: خیابان شیرازی شهر مشهد)

هویت شهری هر شهر مجموعه خاطراتی است که ما از آن شهر در ذهن داریم. خیابان شیرازی از خیابان های قدیمی شهر مشهد است که امروزه چهره آن به کلی دگرگون شده و کمتر اثری از آثار تاریخی آن می توان یافت. در این خیابان، چشم انداز اصلی، احداث ساختمان های تجاری و اقامتی می باشد که تماماً دید افقی به حرم مطهر را از فواصل دور غیر ممکن ساخته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی هویت در ساختار بصری و فضایی سیمای خیابان شیرازی شهر مشهد است. در این راستا عناصر هویت بخش این خیابان شناسایی و تحلیل گردید. با توجه به موضوع تحقیقف حوزه مطالعاتی و مسائل آن، برای تکمیل اطلاعات مورد نیاز پژوهش حاضر، ترکیبی از روش های توصیفی- تحلیلی و میدانی به کار رفته است. گردآوری اطلاعات، مبتنی بر مطالعات اسنادی، روش پیمایشی و مشاهده ای است. در بخش مطالعات اسنادی با مرور مستندات برجسته در ارتباط بامفهوم هویت شهری و مؤلفه های سازمان های بصری و فضایی سعی در استخراج مبانی نظری مورد نیاز برای تحقیق شده است. در نهایت با بررسی مؤلفه های سازمان بصری و فضایی در این خیابان به این نتیجه رسیده شد که برای حصول به هویت در ساختار این خیابان راهبردهایی نیازمند است که از آن جمله می توان به مکان یابی مناسب جهت فضای سبز، تقویت گره های موجود در این محور جهت خوانایی بیشتر مسیر، هویت بخشی هر چه بیشتر به آن، ایجاد کانون های عملکردی ویزه و ایجاد نقاط عطف بصری در این محور اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

هویت ، هویت شهری ، ساختار بصری و فضایی ، خیابان شیرازی ، شهر مشهد