نقش رهیافت مشارکتی آبیاری در توسعه پایدار طرحهای منابع آب

آب از اساسی ترین و مهمترین عوامل در توسعه روستایی و تولیدات کشاورزی شناخته شده است . محدودیت منابع آب واهمیت بهره وری در کشاورزی، مدیریت و رویکرد های نوین در راستای مشارکت بهره برداران در طرحهای عمرانی و ساماندهیفعالیتهای آنان در قالب تشکل های آب بران منابع آب را می طلبد. مشارکت های مردمی مهمترین وسیله برای تحققسیاستها و برنامه های مهم اقتصادی و اجتماعی کشور به حساب می آید. مواد قانونی در برنامه های توسعه، گامی در این جهتاست که هدف از آن مشارکت مردم در طرح های توسعه منابع آب به ویژه احداث شبکه های آبیاری و زهکشی و نیز بهرهبرداری از پتانسیل مشارکتی کشاورزان در اجرا و بهره برداری و نگهداری از این طرحها است. همچنین بهترین و موثرترینراهکار به منظور جلوگیری از مهاجرت روستائیان، ایجاد کارآفرینی در مناطق روستایی می باشد و ایجاد تعاونی ها و تشکلبهره برداران در آن تعاونی ها، بهترین گزینه به منظور انسجام تشکل های مردمی و اشتغالزایی آنان می باشد. بهر ه وری وراندمان تولید در روستاها به دلیل عدم بکارگیری روشهای نوین کشاورزی پایین می باشد . بنابراین با مشارکت کشاورزان درمدیریت آبیاری و استفاده از دانش بومی منطقه، می توان گامی مؤثر درجهت شکوفایی کشاورزی و توسعه پایدار مناطقروستایی برداشت.

کلیدواژه ها:

آب ، توسعه ، مشارکت ، بهره برداران ، تشکلها