طبیعت انسان از نگاه معتزله و اشاعره و پیامدهای تربیتی آن

هدف از این نوشتار مقایسه دیدگاه معتزله و اشاعره در مورد طبیعت انسان، و تاثیر هر یک از این نگاه ها در تعلیم و تربیت می باشد . نتایج استنباط شده حکایت از آن دارند که معتزله که قائل به اختیار هستند . نگاه مثبتی نسبت به طبیعت انسان دارند . و تحصیل علم را وجب می دانند . اما اشاعره که نگرش منفی نسبت به انسان دارند . علم را لطفی از الطاف خدا می دانند که به انسان می دهد و انسان د رتحصیل آن نقشی ندارد . لذا انسان در اعمال خویش نیز نقشی ندارد . در این پژوهش از روش کیفی با رویکرد توصیفی - تفسیری استفاده شده است .

کلیدواژه ها:

اشاعره ، معتزله ، طبیعیت انسان ، تعلیم و تربیت