بررسی میزان سازگاری اجتماعی دانشجویان دانشگاه یزد با محیط دانشگاه

مقدمه و بیان مسئله: اساس سازگاری اجتماعی بوجود آوردن تعادل بین خواستههای خود و انتظارات اجتماع است که می تواند بر تمام ابعاد زندگی فرد تاثیر گذارد. علاوه براین، رشد اجتماعی مهمترین جنبهی رشد وجود هر شخصی است و معیار اندازهگیری رشد اجتماعی هر کس سازگاری او با دیگران است. روش تحقیق :این پژوهش با رویکردی کمی و به روش توصیفی پیمایشی انجام شده است. ابزار تحقیق پرسشنامه نفر از دانشجویان دانشگاه یزد جمع آوری شده است. آلفای بدست آمده از نمونه ی اولیه 704ی سازگاری کالیفرنیا بوده که داده های آن از بین مشخص شد میانگین سازگاری اجتماعی t بوده اند. یافته ها: با استفاده از آزمون 0/47 نشان می دهد که سئوالات پرسشنامه دارای پایایی بالاتر از با هم تفاوتی ندارد. بحث و نتیجه گیری: سازگاری 0007 >sigدر دو گروه دختران و پسران و همچنین میان افراد مجرد و متأهل با مقدار اجتماعی به عنوان جریانی تعریف شده است که به وسیلهی آن روابط میان افراد، گروهها و عناصر فرهنگی در وضعیتی رضایت بخش برقرار باشد. دانشگاه یک محیط علمی و فرهنگی است که در روند اجتماعی شدن تاثیر گذار است و در بین دانشجویان و محصلین در رشته های مختلف این محیط آموزشی از نظر میزان سازگاری اجتماعی تفاوت هایی به چشم می خورد که اعداد و ارقام مستخرج از داده های آزمون شده ی این پژوهش نیز آن را تایید می کند اما در نقطه مقابل در بین دانشجویان با جنسیت مونث یا مذکر و وضعیت تأهل مجرد یا متأهل میزان سازگاری متفاوت گزارش نشده است.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، دانشجویان ، قالب های اجتماعی ، دانشگاه