تاثیر الیاف سلولز بر خاصیت زیست تخریب پذیری چندسازه های طبیعی پلی اتیلن/ سلولز

مقاله حاضر بخشی از پژوهشی است که طی آن، ساخت و فرمولاسیون یک چندسازه طبیعی بـر مبنـای سـلولز گیـاه کنـف ، پلیاتیلن (PE )،و پلیاتیلن گلیکول (PEG )انجام گرفت. سلولز مستخرج از دیواره سلولی گیاه کنف بـا دو نـوع پلیمـر سـبک (LDPE )و سنگین (HDPE )با استفاده از دستگاه اخـتلاط پلیمرهـا بـه ترتیـب در دو دمـای 125 و C 145 مخلـوط شـد تـا خاصیت زیست تخریب پذیری چندسازه حاصل بررسی گردد. بدین منظور، با استفاده از روش استاندارد دفن در خاک، نمونه-ها در خاک تدفین و در دوره های زمانی مشخصی، از خاک خارج و توزین شدند. بررسی تغییرات وزنی نمونه های تدفین شده در خاک نشان داد که نمونه ها از یک روند کاهش وزن برخوردار هستند که به معنای تجزیـه و فروپاشـی نمونـه هـا در خـاک است. بنابراین، چندسازه های پلیاتیلن سبک/سلولز و پلیاتیلن سنگین/سلولز خاصیت زیست تخریب پـذیری قابـل تـوجهی را نشان دادند که بسته به هدف از کاربرد چندسازه ها، ممکن است مطلوب یا نامطلوب باشد

کلیدواژه ها:

آزمون تدفین در خاک ، پلیاتیلن ، زیست تخریب پذیری ، چندسازه طبیعی ، سلولز