استفاده از ضایعات در فرمولاسیون محیط کشت

لایزین اسید آمینه ای ضروری در تغذیه انسان ها و حیوانات است که به صورت بیولوژیکی در بدن سنتز نمی شود و بایستی به منظور بهبود کیفیت پروتیین، به غذا و مکمل های غذایی افزوده شود. لایزین دارای کاربردهای دارویی در فرموله کردن رژیمهایی با ترکیب اسیدهای آمینه به میزان مشخص نیز می باشد. فرایندهای شیمیایی، آنزیمی و بیوتکنولوژیکی برای تولید لایزین مورد استفاده قرار گرفته اند. به نظر می رسد، روش بیوتکنولوژیکی (تخمیر) اقتصادی ترین و قابل اجرا ترین روش در تولید لایزین باشد.در پژوهش اخیر با استفاده از ضایعات کارخانجات قند و لبنیات در محیط کشت، بیشترین و کمترین میزان تولید بیومس به ترتیب مربوط به خرما و آب پنیر به میزان 33/93 و1,85 (گرم بر لیتر) بوده است.

کلیدواژه ها:

لایزین ، ضایعات آب پنیر ، ملاس