مطالعه اثرات توام مونولورین و اسانس های گشنیز، رزماری و میخک روی اشریشیاکولای O157:H7 در عصاره ی سیب

مونولورین و اسانس های گشنیز، رزماری و میخک هر کدام دارای فعالیت های ضد باکتریایی مختلف روی اجرام میکروبی هستند. تشدید فعالیت ضد باکتریایی روی اشریشیاکولای O157:H7 و نیز پی بردن به اثرات توام آنها و اثر آن بر عصاره ی سیب از اهداف این تحقیق بودند. مواد و روش بکار رفته در این تحقیق مشتمل بر تهیه مونولورین، تهیه اسانس گیاهان مورد مطالعه و انجام آزمایشات تعیین حساسیت ضد میکروبی به روش های Disk Diffusion Testing و Broth Micro dilution MIC Testing و تحلیل آماری نتایج با نرم افزار SPSS بودند. نتایج آزمایش انتشار دیسک نشان داد که در بین عوامل مورد مطالعه با غلظت 1000μg/disk مونولورین بزرگترین هاله عدم رشد (1/52±20/33) را ایجاد کرد. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که حداقل غلظت مهارکنندگی رشد (MIC) و نیز حداقل غلظت کشندگی (MBC) مونولورین و اسانس های گشنیز، رزماری و میخک به تنهایی و همچنین ترکیب مونولورین با اسانس های مورد مطالعه اختلاف معنی دار دارند (p<0.01). از بین عوامل مورد مطالعه، ترکیب مونولورین با اسانس رزماری کمترین MIC و MBC را ایجاد نمودند. همچنین ترکیب مونولورین با اسانس رزماری اثر مهاری سینرژیستی روی اشریشیاکولای O157:H7 در عصاره ی سیب نشان داد. ترکیب اسانس مونولورین - رزماری باعث کاهش 3log CFU/ml جمعیت اشریشیاکولای در مدت زمان 30 روز در دمای 8 درجه سانتی گراد گردید. با توجه به اینکه از بین عوامل مورد مطالعه ترکیب مونولورین و اسانس رزماری موثرترین عامل روی اشریشاکولای O157:H7 می باشد لذا می توان از این ترکیب در سیستم های غذایی مختلف بعنوان مهارکننده اشریشیاکولای O157:H7 استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

مونولورین ، اسانس های گشنیز ، رزماری و میخک ، اشریشیاکولای O157:H7 ، عصاره سیب